dinsdag 22 mei 2018

acceptatie en zeggenschap II

Het is grappig te zien hoe het soms gaat.
Ik ben maandag een hele dag aan het stoeien geweest met de constructie doorgronden van de bouwtekening van de Oblique Technique.
Het raakt nogal aan de constructie van de fundamentele kernprincipes achter de techniek van het Universum …..
Iets waar ik nu al zo’n 40 jaar studie van op heb zitten, als je ervan uitgaat dat ik die opleiding op mijn 6e ben begonnen.  Of 6 jaar, als je ervan uitgaat dat ik het me bewust ben dat ik daar hevig door geïntrigeerd ben.

Kortom…. ik weet al een poosje dat met de ‘Divine Dichotomie’ op kernwaarden spelen op zijn zachtst gezegd ‘uitdagend’ is.

Het krachtenspel in de dynamiek van ‘acceptatie’ en ‘ zeggenschap’ (de titel van de oblique technique) zit in al zijn eenvoud en simpelheid, echt uitermate ingewikkeld in elkaar.
Vooral … daar waar er een laag bewustzijnsniveau van ‘op elkaar inwerkende krachten’ binnen een (1) dynamische constructie is .

‘s Ochtends had ik de oblique technique geaccepteerd in de vorm die het had.
Ik was er volop, naar mijn best eer en geweten mee aan de slag gegaan, met veel plezier en vleugjes frustratie over de enorme veelheid aan kijkhoeken en kijklagen.

Maar ook met wisselend ‘succes’ en toenemend inzicht dat het in deze vorm niet ‘ stond als een huis’ ..  niet ‘klonk als een klok’… niet tot ‘de kern’ kwam ( zoals ik die al lang in volle glorie en schoonheid had gezien bij in ontvangstname.. er zit immers altijd een ‘plaatje’ op de ‘verpakking’).

’s Avonds  besloot ik mijn zeggenschap aan te wenden en besprak met mijn hofleverancier het proces, dat het geleverde zo niet aan mijn kwaliteitsstandaard voldoet.
Ik vond het veel te ingewikkeld in de vorm zoals ik het ‘ s ochtend had binnen gekregen. Vond het effect ook veel te ‘destabiliserend’ en ‘ ontmoedigend’ (abstract!) om het met een gerust hart in de etalage van mijn speel-o-theek te kunnen of willen zetten.
Voor een professional in bewustzijnsontwikkeling, is het ‘leuk’ en waarschijnlijk een prachtige powertool.
Maar ik zou het niet zo in de handen willen spelen van een doelgroep die diffuus is,  met mij onbekende  niveaus van bewustzijn.

Vanochtend had er een transformatie in het begrip van de toepassing van deze ‘powertool’ plaatsgevonden.
Met dit gereedschap in handen ( en aardig wat kennis van hoe het veilig te hanteren) , kon ik uit de ruwe Universele kernstof die ik zelf wel in mijn werkplaats in ruime mate voorhanden heb, zelf nu een speelsuggestie-gedachteconstructie maken die wel voor alle leeftijden geschikt is, voor alle bewustzijnsniveaus en waar iemand net zo lang of kort mee bezig kan zijn, oppervlakkig of diepgaand, als hij maar wil.

Ha.
Kijk.. dan wordt het weer leuk, want dan zie ik het weer voor me. Op zoveel zijnslagen!

Zie ook hoe het leven met van alle kanten helpt…. !
Want, de belangrijkste inspiratie kwam van de grootste ‘frelon’ ( horzel.. lijkt op een overmaatse wesp) die ik ooit in mijn leven heb gezien, die zich hoorbaar en zichtbaar in mijn slaapkamer meldde net nadat ik mijn dag had ‘overgedragen’.
Ik sprong (zoals dat zo mooi heet, als door een wesp gestoken) toch nog maar even  mij bed uit om daar, zo veilig mogelijk wat aan te doen.

Ik testte of de stofzuiger die ‘met kuren’ in een ander kamer stond, voor een paar seconden toch voldoende zuigkracht kon ontwikkelen, als ik tegelijkertijd met mijn voet wat kracht uitoefenende op een plek die niet goed vast zat.
Dat bleek het geval en zo kon ik, ‘ op turbo’ op veilige afstand van de ‘angel’, met de powertool die ik niemand zo in handen zou geven in de vorm die het nu heeft, toch de bedreiging van mijn veiligheid en de veiligheid van andere gebruikers van dit huis, ‘te lijf’.

Vanmorgen kwam uit het stof van mijn innerlijke stofzuigerzak, een koningin van een obliquetechnique tevoorschijn. Zo rank en elegant ( wespentaille, ha, ha) , zonder angel, maar met een engel van een inzicht in de onstoffelijke materie van ‘een complex krachtenspel op koninklijke wijze hanteren’!

Natuurlijk.
De voorbeelden zijn talloos en overal om je heen waar te nemen.

Wat valt er toch een hoop te leren over nut en noodzaak van  ‘je krachten kunnen reguleren’ bij ultra-dagelijkse dingen als:
Het licht aandoen, swipen, een paperclip om een bundeltje papier schuiven, een potje groenten open maken, iemand met je mond aanraken, een jong diertje optillen, een gipsplaat vastschroeven aan het plafond,  iemand ‘de waarheid’ zeggen, de deur openen of achter je dicht doen.. de lijst is … eindeloos.  Je doet.. de hele dag zo ongeveer.. niets anders!

Bijna niemand staat daar erg lang bij stil.. maar eh….sla jij het licht wel eens aan met een hamer? 

(Enne…..hoeveel (van je brute) kracht denk je dat er werkelijk nodig is om een levend wezen te ’activeren’ om zijn licht te laten schijnen?)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten