zwarte toetsen

Deze blog post doet verslag van het proces van vandaag.

Wie wel eens een uitdagende oblique technique van mij uitgereikt krijgt, die opwelt uit mijn innerlijke weten van wat het proces van beter samenspel en harmonizering zou dienen,  kan gerust zijn.......
mijn innerlijke weten trakteert mijzelf ook met enige regelmaat op 'flinke kluiven'.
Zoals vandaag.

Ik werd vanmorgen wakker en trof in mijn 'dageraad-mandje' een vraag aan.
Of ik zin had om een vrij grote energetisch dynamische uitdaging aan te gaan.
Namelijk...om me bezig te gaan houden met het naar nieuwe dimensies doorontwikkelen van een vaak als vrij duister bekend staande 'gemeenschapsspirit'.
Ik voelde erop in, het leek me wel passend uitdagend en ik stemde er zeer vreugdevol, bewust mee in.

Dag 1.... hier is het diepe, spring er maar in.

Vanaf dat moment liep de dag in een zeer ' vreemde stemming'.
Ik was me er voortdurend van bewust dat ik zo'n beetje de hele toonladder van een grijs-zwart getinte regenboog aan vibes door me heen voelde gaan.
De meeste noten daarvan, 'speel'  ik normaal maar heel af en toe, als een 'accidental', die een fraaie buiging geeft aan een lichte luchtige opgewekte vibrationele toonsoort/stemming.
Nu raakte ik de hele dag door steeds andere 'toetsen' van doorgaans 'negatief' genoemde emoties.

Ik ben 'mindful' genoeg om daar niks van te 'geloven', vooral omdat er in de fysieke wereld vrij objectief gezien geen enkele concrete aanleiding voor het aanslaan van deze toonaarden was.
En.. ik ook langs ongemakkelijk vibes meestal in een goede harmonie/verstandhouding tot positieve leerzame nieuwe inzichten kom.
Toch was het een hele krachttoer om ' bij de les' te blijven en me niet mee te laten sleuren in het enorme scala aan 'dubbele' gevoel wat er (redelijk luid ook) 'door me heen marcheerde'.
Niets resoneerde op ' helder', 'vredig'.
Iedere vibe voelde ' ertussen in'.
Ik voelde me zelf helemaal niet 'in tune'.. ( = een gevoel van bezig zijn met het juiste ding op het juist moment , in het hier-en-nu.).
Ik was voor mijn doen in mijn gedachten ongemeen ' kort door de bocht' en 'mopperig/recalcitrant' stuit(er)end op een  'heftige' grens/grondtoon.

Na een paar uur hiervan, toen ik heel even bombastisch had meegetrilt op het allerlaatste laagste donkere slotakkoord van de 'zwarte' regenboog, en het stuk daarmee ook ineens 'klaar' was... voltooid...wilde ik toch eens even meer weten van wat er nou de afgelopen paar uur gespeeld had in mij.

In bad kreeg ik het antwoord op die vraag uit mijn innerlijk weten.
De herinnering aan vanmorgen vroeg verscheen weer ten tonele van mijn bewustzijn, met daarbij het beeld van een piano waarop alleen de zwarte toetsen werden gespeeld.

Oeps ( shit.. was geloof ik de uitdrukking die ik werkelijk gebruikte)... o ja... ik had vanmorgen een uitdaging geaccepteerd... en .. "no better time than the present time".....hatsekideee.

Kennelijk...... had mijn innerlijke weten voor mij een muzieksoort/leefstijlvibes 'gedownload' in een toonsoort die ik niet gewend ben om (lang) op mee te trillen en mee te spelen. Allemaal kuizen en mollen, geen enkele 'witte toets', hooguit als accidental.
De 'oblique technique':
'Luister' hier vandaag maar eens naar en laat het rustig op je inwerken. Speel ermee waar je kan, naar eigen inzicht.

Hmm.... tja.......

Ken je dat, dat je een stuk muziek voor het eerst te horen krijgt die in een ongebruikelijke toonsoort ( of zelfs pitch) is gezet waar je geest 'niks mee kan', gewoon omdat het er (nog) niet voldoende aan gewend is?
Marokkaanse muziek, of Chinese..... of iets klassieks als je pop gewend bent....of zelfs modern experimenteel?
Je eraan blootstellen is dan al een uitdaging.. laat staan dat iemand over 'meespelen' begint.

Een vrij duister deel van het palet van de menselijk emoties.. dus.
De kruizen en mollen in het  landschap van de bergen en de dalen in het menselijke vibrationele spectrum.
Reuze interessant.. maar wel net zoiets als een nieuwe vreemde groente met een nogal uitgesproken smaak leren eten.... de eerste keer is de smaakbeleving wellicht niet onmiddellijk 'lekker', te noemen.

Maar ja, ik vertrouw mijn innerlijk weten onderhand wel genoeg met haar oblique techniques om op zijn minst te vermoeden dat er een goede harmonisatie-reden achter zit, waarom ik dit vandaag op op mijn Soul-Food for Thought menu aangedragen kreeg, als innerlijk wereld  meeresoneer-speelsuggestie.
Grappig is dat de hartige taart die ik vandaag van buurman Franck had gekregen, ook nogal zware kost bleek te zijn was, die ik bepaald niet in een keer op kon krijgen.

Nu, achteraf.... zie ik er de lol wel van in.
Middenin de oefening kwam ik trouwens ergens tot het inzicht dat als je ergens de lol niet van inziet, je geduld ermee niet heel erg groot is. Alsof lol en geduld omgekeerd recht evenredig, als met een onzichtbaar touwtje, aan elkaar verbonden zijn.

O ja en ik 'humde' ergens een een best-wel-leuk zeer filosofisch stukje songtekst met een nieuw-dimensionale diepere betekenis in een quirky spiegelende cirkelvormige redenering...

"Overdaad schaadt, maar overvloed doet"

(te veel doen, (sympatisch systeem overmatig actief) , werpt een te diepe schaduw over het welbevinden. Is er genoeg zuurstof/ontspanning, dan ontstaat er overvloedig ATP uit veel minder 'voeding' .. en met die duurzaam gestookte levensenergie kun je meer (goed) doen )

(-: