zaterdag 10 maart 2018

de wijsheid van zaad

Na een dag met nogal veel energetische indrukken, liep ik vanmorgen eerst maar eens een rondje.
Ik hield mentaal nog even op wat twee 'pitten' in mijn 'hand' die ik uit het gebodene van gisteren had gevist en aan de kant had geschoven.

Op de wandeling, vroeg ik mijn innerlijke weten om raad, wat er mee te doen.
Het antwoord kwam (zoals zo vaak) in de vorm van een speelsuggestie.. een kijkrichting.
Een soort verwijzing in de Grote Overkoepelde Database van het leven:

Hoe wijs om te gaan met deze pitten? Zie: ' de wijsheid van zaad'.

En dus begon ik mijn eigen weten te raadplegen over 'zaad'.
Dat is nogal een uitgebreide kennisbank vanuit mijn tuin-ervaring.
Een paar relaties kwamen daaruit naar voren:

  • Dat er een relatie is tussen  zaadsoort en grondsoort, als prestatie-indicatoren
    Wat komt er op en floreert vervolgens
    (floreren > met relatief weinig moeite een goede oogst behalen  = nog meer zaad) 
  • Vrij veel zaadsoorten die in de maag verteerd worden (opgegegeten), leveren dan geen plant meer op.
    (sommige zaden moeten juist bij voorkeur eerst door een spijsverteringskanaal van een dier gaan, om te kunnen ontkiemen)
  • Op (zwaar) vergiftigde grond, hebben nogal veel planten het erg moeilijk, ongeacht wat de originele grondsamenstelling is.
    (maar, er zijn planten die een vervuild terrein kunnen reinigen)

De inzichten uit de fysieke procesgang van zaden , kleurden zich al snel in met intermenselijke relationele inzichten.
Dit was wel de meest in het oog springende, want het is een complete zaad-silo.

Wat nou als.....'we' als moderne mensen eerst in de opvoeding innerlijk worden volgeplempt met 'zaden' (ideeën) ..... ' voor later'.
En dat we leren hoe we 'bonenschotel' van die gedroogde zaden kunnen maken, naar grootmoeder's recept.
(die het recept ook weer van haar voorouders had). Lekker. Niks mis mee.

Maar we leren niet 'zaaien' en we leren niet onze eigen grond onderhouden.
Nee, we lopen iedere dag naar die mentale silo en halen er een portie uit.
Alle goede bedoelingen ten spijt.... die silo raakt leeg (en dat voel je).
(of de mentale muizen zijn erin gekropen en dan gaat het heel snel).
Je probeert die silo dan gevuld te krijgen. Of.... een graantje mee te pikken uit andermans silo.
(Doe je niks aan de muizen, dan helpen de maatregelen (dure retraites,en relatietherapieën e.d.)  eigenlijk alleen de muizenpopulatie in de daardoor aangetaste silo....)

Maar.. pas op met (chemische) bestrijdingsmiddelen van de muizen ( muizenissen)!
Die verlichten tijdelijk wel de last-van-de-muizenissen, maar lekken ook uit en vergiftigen daarmee onbedoeld de eigen grond en .. belendende percelen ( relaties met anderen).
Grond.. is in deze metafoor de 'ziel'.. de fundatie van alle organische groei.
De muizenissen worden resistent tegen de chemische zooi en bossen lekker aan.

Enfin....

Toen ik hier net ging zitten om dit stukje te schrijven, schoof er een herinnering van gisteren voor mijn geestesoog.
Ik had twee gasten uitleg gegeven over mijn me-at-the-soul project, waarbij je wijsheid uit lastig te hanteren emoties/ ervaringen kunt destilleren.
Daarbij had ik een gedroogde perziken-pit in mijn handen gehouden, ter illustratie.
Dat viel trouwens voor nadat ik de twee (lastig te verteren) mentale pitten ergens anders ' in ontvangst' had genomen en voor het moment terzijde gelegd, om later over te beslissen ' wat ermee te doen'.

('s avonds trakteerden de gasten aan wie ik 'mijn pit' liet zien, me trouwens op een heerlijke bonenschotel.....(ter info voor eventuele 'stadsen' die dat niet weten: bonen zijn........ zaden).

En.. perziken behoren volgens mij bij de soorten die er baat bij hebben eerst door een spijsverteringskanaal , om het ontkiemproces te bevorderen.

Dus... nu de pitten door de 'sappen in mijn weten' zijn verteerd... gaan ze in een mentaal potje met wat van mijn schone grond erin, op mijn mentale experimentele vensterbank.... en kijk ik wel of er wat  uit  ontkiemt wat in mijn ziel floreert, of niet.

(-:

P.S. van iets later.
Bij een van de pitten werd expliciet een 'datum' vermeld waarop hij was ontvangen ( bij diegene die hem mij gisteren aanreikte). 20 januari 2018.
Dat haakte even achter mijn weten dat het AD-magazine van de vorige blogpost ook in dat weekend was gepubliceerd. En dus was ik benieuwd wat er ' aan mijn kant' op 20 januari te beleven was geweest.
Weinig bijzonders in de e-mail..... wel had ik zelf  deze blog post gepubliceerd.
Die..... de wijsheid van 'zaad' ook wel heel erg mooi omschrijft!
Pas als je het zaad 'verstopt'( in de grond)  kan het gaan kiemen, wortelen, groeien en zo zijn essentie gaan ontvouwen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten