zuurdesem

Ik keek vanmiddag even een aflevering van Focus over metaalhonger.
Dat viel mij.... enorm zwaar op mijn sociaal-mentaal-emotionele 'maag'.

Ik zie in het gebodene van die aflevering duidelijk heel andere dingen dan de makers en 'de zaak' enorm toegewijde mensen die hun werk erin tonen. ( Bless them)

Waar zij vooral enthousiast lijken te zijn over de inventiviteit van de mensheid om in 'onze' behoeften te voorzien.. val ik bijna van mijn stoel.
In mijn perceptie wordt hier zoooo verschrikkelijk scherp en helder in beeld gebracht dat 'we' ( als ik 'homo sapiens' maar even als soort bijeen neem)  de concepten 'ons' en 'behoeften' op onnavolgbare wijze invullen.
Onnavolgbaar, want als we doorgaan met het op de getoonde wijze invullen...mag ik hopen dat GAIA een manier vindt om deze 'plaag' ( tot welke soort ik zelf behoor) rap van zich af te schudden.

Zijn 'wij' nou helemaal van de pot gerukt?
En zien 'we' dat zelf niet eens zo?
'We' vinden onszelf hiermee echt heel erg goed bezig?
Dit is vooruitgang?

Er dringt zich een vergelijking op aan andere verbrandingsoven-constructies en ' de onderste steen boven willen krijgen'.
Ik weet het. Echt wel.
Niemand, echt helemaal niemand vind het 'kosher' als zijn 'goede zaak' wordt vergeleken met praktijken uit uit een zekere periode ergens in het midden van de afgelopen eeuw.
Want wat ' hier' gebeurt ( maakt niet uit welk modern hier het dan om gaat en om wie de spelers zijn) is toch echt van een heel andere orde dan 'die mensen' en  'toen'.

Laat ik voor alle veiligheid die vergelijking dan dus ook maar niet maken met een (grote) groep die zeer voortvarend en uiterst inventief hoogst 'effectief' invulling gaven aan wie 'ons' ( en niet-ons) zijn en trots hun technische  'vooruitgang' toonden die er werd geboekt op de wereld om een bepaalde subset van 'behoeften' te bevredigen.
Volstrekt appels met peren vergelijken....

Ik weet ook...
Dat het mij persoonlijk wel heel erg zwaar op de 'maag' van mijn geweten en bewustzijn valt, wil niet (automatisch) zeggen dat er intrinsiek ook echt iets diepgaand mis is met de metaalhonger ( en wat er verder ook maar aan behoeften voor deze honger te grondslag ligt)
(Ach, ' de tijd' schijnt over dergelijke kwesties altijd het laatste woord te hebben. Welke tijd? De volgende Morgen?)

Een stuk aangenamer was het om een stukje (over) zuurdesembrood tot me te nemen, een half uur ofzo later.
In de DM (De Morgen, ED) Magazine van 18 januari 2018, stond een artikel over de weer toenemende interesse in zuurdesembrood.

Daarbij vormt een gefermenteerd deeg (het desem) het goedje waarmee het brood rijst.
Dat is een arbeidsintensiever proces, wat ook wat meer procesaandacht vereist ( zo lees ik) dan brood bakken met gist.
Zijn er dan wel voordelen aan?
Daar rept het artikel niet echt over.
Uit andere bronnen weet ik dan dat vrij veel mensen last hebben zaken die hun oorsprong vinden in hun spijsvertering ( en in het kielzog daarvan hun (mentale) gezondheid (!)).
Hoezo?
Doordat de natuurlijke menselijke voedselverwerkingssystemen van origine niet zijn ingericht op het verwerken van veel gist.
(zuurgraad verandert in het lichaam, bloedsuikerspiegels gaan sterker fluctueren, ratio goede/vervelende bacteriën  verandert....etc.etc)

Wat ik opmerkelijk vond in het artikel was het aanstippen van het bestaan van een desem-bibliotheek.

Verder zag ik al snel allerlei parallellen met mijn interesseveld.

In zekere zin heb ik ook een selectie 'desems' gemaakt, om mijn deeg/dag van levenservaring meer lucht te geven en (mijn vibraties/humeur) te doen rijzen.
Uit mijn gefermenteerde ( verwerkte) levenservaring steek ik iedere dag een beetje in mijn nieuwe dag en zo 'bak ik ieder dag wat lekkers van de dag'.

Ik las in het artikel het recept om je eigen 'desem' te maken.

"Meng een kop bloem en een kop water. Dek af en voeg na 24 uur opnieuw een kop water en bloem toe, mengen en laten staan. Derde dag opnieuw.
Na de vierde dag (...) zul je zien dat er beweging is ( belletjes red.) en dat er een natuurlijke fermentatie op gang is.
In deze fase gooien veel mensen hun desem weg, want hij ruikt niet aangenaam en ziet er niet uit.
Maar je moet je desem 'laten gaan'. Na vijf, zeven of negen dagen zul je zien dat je desem klaar is."

Ik kan dat stukje vrijwel copy-paste gebruiken voor het maken van natuurlijk uit zelfgekweekte en gemalen levenservaring zelfgemaakt bewustzijnsexpansie -en humeurrijs-middel.

"Meng in je kop een handvol vers gemalen en gezeefde ervaringen van een dag met vol bewustzijn.
(een kwartiertje 's avonds in je dagboek over de voorbije dag schrijven, werkt heel goed..ED)
Dek af  ( doe het dagboek dicht, ED) en voeg na 24 uur opnieuw een zelfde hoeveelheid concrete zelf beleefde belevenis met volle aandacht toe, mengen en laten staan. Derde dag opnieuw.
Na de vierde dag (...) zul je zien dat er beweging is ( belletjes red.) en dat er een natuurlijke inspiratie op gang is.
In deze fase gooien veel mensen hun natuurlijk rijzende inspiratie weg, want hij ruikt vreemd ziet er anders uit.(dan conventionele 'ideeën' die in de maatschappij rijzen op basis van andere rijsmiddelen, ED)
Maar je moet je bewustzijnsrijsmiddel 'laten gaan'.
Na vijf, zeven of negen dagen zul je zien dat je natuurlijke bewustzijns en vibraties ( humeur-) rijsmiddel klaar is."

(De beste organische kwaliteit levenservaring is die waarbij je ervaart wat er gebeurt als jij doet wat jij zegt wat jij bewust meent wat 'goed' is., ED)

Ach, zo heb ik van iets wat een erg 'zuur' stukje dreigde te worden, toch weer iets luchtigers gebakken!
:-)