struikelrovers?

Er was aanleiding om de hulp van de ezelservice nog eens in te roepen.

Gisteren struikelde ik voor de zesde keer in korte tijd over 'issues' waar een en dezelfde persoon steeds aanleiding bij is.
Niet een 'kleine verstapping', waarbij ik rustig al bij de volgende pas mijn weg kan vervolgen.
Nee, iedere keer wordt ik energetisch gelanceerd en vlieg ik als het ware door het luchtruim.
Dan kom ik voltrekt ergens anders terecht, dan waar ik 90 seconden daarvoor nog rustig en kalm ' minding my own business' was.
Daar moet ik mezelf weer bij elkaar zien te rapen.
Ik 'stof mezelf af' en dan ga ik me oriënteren op waar ik ben.
(Meestal een energetische plek waar ik niet wil blijven.... )

En dan, via het aanroepen van mijn beschikbare hulpbronnen, vindt ik dan mijn weg geleidelijk aan weer terug naar 'Vrede'.
(John Cleese schoot me daarbij zelfs nog te hulp.. of dan toch tenminste de tekstschrijvers van Fawlty Towers ( een door Britten gerunde toeristenaccomodatie waar de meest onwaarschijnlijk dialogen werden gevoerd).
Dat hielp me enorm. Mijn voettocht terug naar mijn metafysische-huis (in 'Peace of Mind' ) verliep wel door 'snijdende humor' energetische weersomstandigheden!
( " Whatever you do, please don't mention the work!" ... als woordspeling op ' don't mention the war' een hele beroemde scene uit Fawlty Towers.)

Toch.... is er ( 's avond weer helemaal  'at Peace' in bed, ook de constatering dat Fawlty Towers  best leuk is om van een afstandje nar te kijken.. maar om er nou in de realiteit (wat dat ook weze moge) aan blootgesteld te worden....?

Vanmorgen merkte ik dat de situatie nog steeds bij me was, via innerlijke onrust.
Teken voor mij om er 'iets' mee te doen.
Door ermee te gaan spelen, kom ik meestal tot inzichten wat hier nou energetisch aan de hand is.
Ik vraag mezelf dan af welke spelletje er nou gespeeld wordt.
(Voordeel is dat ik in die spel-frame of mind.... vrij eenvoudig vrede kan vinden.. en omdat ik ervoor kies om in vrede te leven ( dat heb ik vanochtend wel 20 keer als mantra herhaald!) .. ben ik dan 'dicht bij mezelf'.. wie ik verkies te zijn en blijf ik... waar ik verkies te zijn ( in vrede).)

Het beeld kwam op dat we 'levend Colonisten van Catan' aan het spelen zijn.
(Hoe dat werkt had ik net vorige week geleerd)
Als zij ' aan de beurt is' plaatst ze steeds de struikrovers in mijn veld.
(Een spelactie meestal aangewend om de meest resourceful-medespeler effe een spaak in de wielen te duwen)

Voordeel van de 'meest resourceful' speler aan dit bord zijn, is dat ik eigenlijk altijd wel een 'chevalier' achter de hand heb en ik de boel dus zo weer neutraliseer door de struikrovers in het neutrale vlak te plaatsen.
(Ik heb helemaal geen behoefte haar dwars te zitten, sterker nog.. ik vind dat de dynamiek van het spel en het spelplezier er juist enorm op vooruitgaat als iedereen in voldoende mate resourceful is!)

Afijn.... met dat inzicht liep ik weer even verder.
Toch... al snel weer die onrust....de vraag ' wat moet ik hier nou verder mee'...bleef me bezig houden.
Want, allerlei lagen van mijn 'zijn' konden zich niet verenigen in het vinden van een passende aanvlieghoek.
Kennelijk conflicteren mijn innerlijke hoogste waarheden met elkaar.

Toen zag ik het beeld voor me van de (s)park and (p)ride ezelservice en .. dat leek me wel wat.
Waar zou ik inzicht vinden ' in de oude stad'.. mijn geloofsysteen (eigen hoogste waarheden) even achterlatend bij de poort?

De ezel nam me mee naar een parabel.
Niet eens helemaal uitgewerkt.
Meer een 'speelsuggestie'.... een vraag om te beantwoorden.

Wat staat een blinde te doen als mensen zijn geleidehond (om welke reden dan ook) schoppen?

Dit is het achtergrondverhaal:

Een blinde loopt met zijn geleidehond door de stad.
Zes keer nu, is de geleidehond (nogal onbenullig) 'aangetikt' tijdens de uitvoering van zijn geleidingswerk.
En, zoals je je kan voorstellen, omdat de blinde de geleidehond volgt.. ze zijn immers een samenwerkings-eenheid.... is daarbij de blinde steeds gestruikeld en/of flink uit koers geraakt voor een moment.

De geleidehond en de blinde weten dat het steeds dezelfde persoon was die bij het voorval betrokken was.
Dat iedere keer dat deze persoon op het pad verscheen, hetzelfde gebeurde.
Zes keer in een paar weken....kun je moeilijk een uitzondering meer noemen.
De geleidehond en de blinde hebben (uiteraard, dus) niet zoveel zin/behoefte meer om het pad met diegene te kruisen.

Wat de vriendelijke,vredige, doorgaans zeer menslievende en hulpvaardige blinde niet weet, is of het hier nou echt om een compleet onbenullige blinde gaat die volstrekt te goeder trouw zijn weg erg onhandig in deze stad probeert te vinden.
Is het iemand die oprecht zijn best doet, maar het eenvoudig aan basisvaardigheden en hulpmiddelen ontbreekt om dat te doen zonder om de haveklap over andere mensen en dieren te struikelen?
Of gaat het hier om een 'struikrover' .... iemand die vrolijk teert op andermans resources....en het paar wetende ogen wat er in de stad rondloopt 'uit de weg' wil hebben?

----

Voor mijzelf is opmerkelijk dat de concrete vraag om te beantwoorden heel duidelijk het woord ' schoppen' aangeeft, waar ik het in het optekenen van het achtergrondverhaal het nog wat afzwak tot 'aantikken' ...
'Ik' mag mezelf dan wel in de rol van de blinde herkennen in deze parabel ..... ' een ' beschuldiging' niet hard kunnen maken.... mijn geleidehond ziet natuurlijk wel meer dan ik!
En ja.. dat is ook een kalme hulpvaardige goedzak! ( model Golden Retriever.. die doen in de basis geen vlieg kwaad en verdragen heel wat knijpende en meppende handjes en orengetrek van de duidelijk  nog onwetenden).

Maar ik geef mijn Retriever graag het signaal, dat hij ons welzijn ook mag verdedigen, om dit soort struikelroverij te voorkomen, indien nodig.
'Een straatje om' als het kan....
maar flink grommen, hard blaffen en als uiterste maatregel een educatieve leerzame beet in de enkel ...prima.

(Zoals border collies hardnekkig signalen niet begrijpende schapen toch wel vrij simpel en vlug de juiste richting op motiveren. Katten en honden hanteren deze methodes trouwens ook van nature, prima gedoseerd,  bij de opvoeding van hun nog onwetende soortgenoten die de regels van het samenleefspel nog niet voldoende beheersen.... (of wel beheersen, maar 'effe vergeten' zijn in hun enthousiasme om bij de bak te komen)