Ik kreeg dit opgestuurd (van mijn huidige hofleverancier voor OT-inspiratie):
https://www.iletaitunehistoire.com/genres/fables-poesies/lire/le-corbeau-et-le-renard-biblidpoe_001
Zonder enige toelichting, zelf de e-mail was getiteld 'no subject'.
Maar, ik heb het keurig op mijn ' mentale tafeltje' gelegd, zonder te proberen het ergens in een groter plaatje meteen in te vullen, zonder er meteen op te reageren.
(Voor wie niet wijs kan worden uit het Frans, is er deze Nederlandse gesproken versie)
Dezelfde avond kwam ik mijn eerste vosje tegen, toen ik even met de I-tjing online had gespeeld.
Daar kwam een verhaal naar voren (ook een parabel!) over een vosje die een grote oversteek maakt over het ijs. Door goed te luisteren naar de signalen van het krakende ijs en rustig en bedachtzaam te opereren, kwam hij ongeschonden aan de overkant. Maar, een te haastig vosjes wat niet naar de signalen luistert zou 'zijn staart natmaken' en zo niet slagen in zijn missie.
Goh... een tweede vosje..... ook op mijn mentale tafel.
Vanmorgen bladerde ik even door een tijdschrift ( Zeno) waarvan me laatst een stapel was aangereikt.
Wat zie ik?
He, weer een raaf! Grappig!
(Observeer ook de tekst in het groene vlak: ":Laatst vroegen we ons af waarom wij het zo plezierig vinden om een dier te spotten.')
(Mijn hofleverancier van Oblique Techniques zou deze vraag bekend voor kunnen komen van het plezier van het spotten van de 2 herten en de 2 eekhoorns....)
En, als ik dan vervolgens aan het opruimen sla, zie ik twee kunstwerkjes terug die ik twee jaar geleden had gemaakt van oude boeken en plaatjes uit tijdschriften met..... jawel... daarop een raaf.
 |
| Foto's uit een tijdschrift van een kind die een raaf als huisdier/vriendje heeft. Links op het gesloten en artistiek geupcyclde boek (The Goldmine van Wilbur Smith) (smid en goudmijn zijn gisteren en eergisteren ook als thema's op mijn mentale tafel naar voren gekomen!) Rechts op een stuk verpakkingsmateraail van piepschuim schrijft/tekent de jongen (gefocust) een groeivoortgangstreepje op de muur, de raaf kijkt 'belangstellend' toe. |
Tja dit is al de raven-en-vossen-oogst van 2 werkdagen. Rustig nog even laten sudderen.
Toch vormt het al wel de inspiratie voor de Oblique Technique.
Dit is een techniek die zijn oorsprong vind in de puzzelwereld.
Daar zullen de meeste geoefende puzzelaars, juist blij zijn met opvallende, vreemde stukjes die echt heel erg buiten de boot vallen van de 'meerderheid'. Er in zekere zin naar 'op zoek gaan', al grabbelend in de doos.
Want, zelfs al heb je geen idee wat dat ene maffe 'paars/ornanje' stukje voorstelt.. het wijkt duidelijk af van al die stukjes die zo enorm op elkaar lijken ( blauwe lucht, of een groen veld o.i.d.) . Het hoort duidelijk niet bij al die 'blauwe ( of sombergrijze) lucht' ... waarvan alle stukjes nogal sterk op elkaar lijken.
Uiteraard is het de bedoeling dat je de hele puzzel maakt, maar juist eerst aandacht geven aan de bizarre stukjes en daar passende stukje uit de bulk die aan je ogen voorbij komt bij zien te vinden... zorgt dat je snel inzicht krijg in waar de puzzel over gaat!
(Het ' interessante fotowaardige onderwerp' , het begrip waar deze puzzel nou eigenlijk om draait, zit doorgaans vaak juist niet in de stukjes waar zoveel van op tafel ligt, maar in de opvallende uitzonderingen.)
En al heb je geen idee waar het in de puzzel thuishoort.... de kans dat twee oranje/paarse stukjes bij elkaar horen, is bij een voornamelijk blauw/groene puzzel nogal groot.
Dat is dus gemakkelijk puzzelen, vrij snel passende resultaten boeken en succeservaringen bij het puzzelen opdoen. De stapel stukjes slinkt en je krijgt vanzelf meer aanknopingspunten, uitwaaierend vanaf dat ' maffe eiland' ( waar toch langzamerhand ook wel een concreet beeld uit naar voren komt).
Toch proberen moderne mensen doorgaans hun puzzels op te lossen door alle maffe en bizarre stukjes eerst maar eens even ver aan de kant te leggen.
Daar komen we later wel eens aan toe.. misschien, als we tijd en zin hebben.
'We' ploeteren ons zo het zich laat aanzien geloof ik liever altijd eerst door 'wat hetzelfde is', eenvorming, eenkleurig, in een oogopslag eenduidig.
Dat het vaak juist de bizarre stukjes zijn ( mensen met aparte talenten, onderzoeken met aparte invalshoeken e.d.) , die nogal eens rijk aan informatie zijn over wat er in de totale puzzel thematisch aan de hand is... daar sluiten we de ogen, harten en gelederen toch maar liever voor.
Is alles wat 'raar en bizar' is dan zo buitengewoon nuttig?
He, dat zou ik niet willen beweren.
Daar gaat de kern van deze Oblique Technique ( methode voor zelfontwikkeling en voor beter samenspel met de mensen in je wereld) ook niet over!
Dit pleidooi gaat erover, dat het soms beter is om niet meteen luidkeels iets van je af te werpen, als je een boodschap wordt gebracht. Niet meteen, zonder enige reflectie op meer informatie over de de 'context' of een conclusie erover te komen.
Grappig is, dat de parabel van Lafontaine.. nou ook precies zo uitgelegd kan worden.
Maar ja, het is een veelkleurig diepgelaagd stukje... wie weet past het uiteindelijk toch heel anders in de puzzel en moet het nog een kwartslag of 180 graden draaien....
Ik kreeg vandaag wat nadere toelichting op de mij toegstuurde link.
Het blijkt.. ook deze inspiratie voor een Oblique Technique werd aangereikt door een docent op een Frans college, als huiswerkopdracht, om mensen gedegen mee voor te bereiden op hun toekomst.
Net als... vorige week!
('Bizarre' verhalenvertellers hebben dus nog altijd een plaats in het moderne leerproces en huiswerk waar je zelf mee aan de slag dient te gaan om het 'leren-van-je eigen-ervaringen' zelf voldoende eigen te maken, ook ;-) )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten