woensdag 28 februari 2018

het sausje

De speelsuggestie die heel kalm en compact uit de mal van mijn bewustzijn kwam rollen vanmorgen, uit de energy-batch van de afgelopen 2 dagen was deze.

De speelsuggestie die vandaag naar voren kwam heet ' The Game of Life'.

Het bestaat uit een paar stappen.... 

Zie het als een oud-kookboek met succesrecepten, waar je zo hier en daar door het vreemde taalgebruik heen moet zien te lezen .
(Het is ook een boek uit de vorige eeuw, van een vrouwelijke 'Jamie Oliver')

  • Stap 2: Kies uit alle recepten die erin staan, 1 recept uit wat je nu het meest aanspreekt om zelf uit te proberen, zelf meteen mee aan de slag te gaan in je eigen huis-tuin-en keuken.
Meteen.. dus.... de eerste dag, zodra je het uit hebt
Ofwel... toute-de-suite... zonder er verder al te diep over na te gaan denken.

  • Stap 3, Voer alle vermeldde stappen aandachtig en rustig uit, zoals het er staat.
En ja.. je mag ingrediënten naar eigen inzicht vervangen of wat in hoeveelheden aanpassen.
Als je denkt "Jezus Christus, dat lust ik echt niet!".. dan is dat niet erg.
Het enige ingrediënt wat je zeker niet door iets totaal anders moet vervangen ( om de resultaten te kunnen proeven zoals ze bedoeld zijn) is 'abundance'.

Zie het als een boek over lamsvleesrecepten...... in de kruiden en voor hoeveel mensen je kookt, kun je best wat variëren naar eigen inzicht, maar als je besluit om lam door kalkoen te gaan vervangen.....dan ben je geen lamsgerecht meer aan het maken. 
(Stop er nergens ' lack' in, zelfs geen ' snufje', (bijvoorbeeld uit gewoonte)! .. 
'Lack'  bederft gegarandeerd de smeuïge consistentie  van het eindresultaat...

Vertaal indien nodig of gewenst, het ene recept waar je besluit mee gaat experimenteren in het Nederlands, om er meer 'gevoel' bij te hebben en dat je ook precies weet wat er staat.

(Ik weet uit ervaring....... het grote voordeel dat het boek nu in het Engels is, is dat je eigen 'oude' emoties wat verder op een (neutrale) afstand blijven, omdat het juist Nederlandse woorden zijn die je alleen kent met een cultureel Nederlands sausje ( een sausje ( emotionele lading!) wat je wellicht ' niet blieft', omdat dat nooit lekker werd klaargemaakt, bijvoorbeeld omdat het uit een 'kant-en-klaar' pakje kwam.)

"Een beetje vreemd is.... soms wel weer eens iets heel anders en......wie weet, wel heel erg lekker en voedzaam!"

Ik had de speelsuggestie aan de toeleverancier van de originele batch-met-energie waar ik mee aan het experimenteren was geslagen gestuurd.
Met een paar kleine aanpassingen, leek het me aan aardig all-round suggestie voor een breder publiek.
Vooral voor mensen die erg veel van koken houden en graag volgens recept werken, maar ook aanpassingen eraan doen naar eigen inzicht, niet schuwen.

Bij het 'sausjes' aspect kwam er nog een (romige?) aanvulling die erg goed past bij deze speelsuggestie voren.

Sommige mensen zijn een autocondimentor.
Dat is een fraai Engels woord wat ik heb mogen leren in de periode van samenleven met een Engelsman.
Wat is een autocondimentor?
Nee, het is geen rij-instructeur, ook al had het wel gekund.
(Een mentor om het conduire ( Frans voor besturen) van een auto mee te leren).

Nee, het is iemand die gedachteloos, zonder te proeven, meteen peper/zout of sausjes zoals ketchup en mayonaise aan iedere maaltijd die er wordt voorgezet toevoegt.
Altijd.
M
eestal ook nog eens .. vrij veel.

Zo iemand kan zich eenvoudigweg niet voorstellen dat een maaltijd van zichzelf al 'goed' zou zijn.
Het smaakt in hun beleving ook 'naar niks' als ze het toch eens een keer proberen.
Of 'vies' of 'raar' omdat het niet overwegend naar mayonaise smaakt.

'Lack-sauce' kon nog wel eens een sausje zijn waar we met mijn allen nogal aan verslingerd zijn geraakt, wat we het liefst ( zonder nadenken zelfs) over alle ervaringen  gooien die ons worden voorgezet.. zelfs die ervaringen die we zelf met grote moeite en toewijding scheppen.
  • Prachtige kans? Overgiet het met 'lack-sauce', zodat je het niet eens meer kunt zien.
  • Dappere poging van iemand om iets voor elkaar te krijgen? Smoor het in 'lack-sauce'.
  • Een prachtige 'vibe', zalig moment, intense emotie? Verzuip het in lekker veel  'lack-sauce'.
Zou, wat er voor je smaakontwikkeling geldt als je autocondimentor bent geworden, misschien ook kunnen gelden als je alle levenservaringen altijd maar gedoopt in grote hoeveelheden van dezelfde dikke zoet-zure 'lack-saus tot je neemt, voor je persoonlijke sociaal-emotionele ontwikkelingen?

Food for Thought!

(-:

dinsdag 27 februari 2018

karnemelk en kazen

Ik schreef eerder vandaag:

Rauw.
Warm.
 Een soort levensmelk vers van de uier, voordat het gefilterd en gepasteuriseerd, gebotteld en gelabeld is.
Ver voordat het tot karnemelk, boter, yoghurt, kaas en kwark omgewerkt is..


Geen klein handzaam vingerhoedje vol, maar een dampende hele emmer of trog, inclusief draaikolk van formaat.
Rauwe energetische informatie, vers van de bron, dat vindt bepaald niet iedereen een  ' lekker' spulletje.

Ik weet het.
Maar, lach ik om een zuur woordgrapje, een gemiddeld kalf wel voordat het verdronken is in de te laat gedempte put.

Tegen de tijd dat mijn woordgrapjes zuur worden, weet ik dat de rauwe-informatie niet vers genoeg meer is om 'zo' in me op te nemen.
Tijd voor een andere bewerking dus nu  ;-) 

Toen dat af was, was ik daarna innerlijk weer even heel kalm en vol vertrouwen.
Maar dat bleef niet erg lang zo.


Ik kom nu net weer uit een soort centrifugeerstand, die bepaald onaangenaam was.
Tegen de tijd dat ik dacht:" Nou, volgens mij ben ik karnemelk van deze batch aan het maken! En ik houd niet  eens van karnemelk." Kwam de mallemolen aan innerlijke steeds zuurder wordende turbulentie weer tot rust en kon ik er weer om lachen.
Vooral ook, omdat ik er weer een blogstukje in zag.

Ik realiseerde me, normaal maak ik namelijk eerder een soort 'kaas' van mijn levenservaringen, wat eenvoudig in 'stukjes' op te delen is. ( De kaasplankjes, dat zijn mijn blogs... ik deel naar hartenlust uit) 
Kaas maken is een vrij kalm draaiend proces.
Bovendien kent het onderdelen in het proces waarin de halffabricaten regelmatig ook even worden omgedraaid, totdat ze precies goed en lekker zijn.
Het zijn kazen die ik maak van rauwe ervaringen, ongepasteuriseerd ( O JEE, tegen alle Europese regels in, gevaar!) en er groeien (soms erg wijd vertakte) organische veelkleurige gedachtenkronkels in.
Een Fransman zou het meteen begrijpen. 

Hier in dit land vind je volop schimmelkazen van rauwe melk, ook 'gewoon' in de mainstream-supermarkten.
Reden.. de Fransen weten wat kwaliteit is, wat echt smaak heeft, als het om hun voedsel gaat.
Fransen zijn enorm dol op regels, maar Europa kan toch gewoon ' de boom' in , als het aan haar lokale kazen komt.


Juist met rauwe melk, moet je wel extra hygiënisch werken.
Met rauwe ervaringen, ook, maar in dat geval moet je letten op de energetische hygiëne.
Je wil er wel 'organismen' in die aan het proces meewerken, maar niet de ziekmakende.....

Enfin.

Ik was vanmiddag aan het grasduinen op internet op de (alternatieve) woningmarkt.
Dat had ik best al wel eens eerder gedaan, maar nu verdiepte ik me in het hele arsenaal van anti-kraak, vrij sector, kamerverhuur, vakantiehuisjes.....

En daar, in die gepasteuriseerde werkelijkheid, kwam ik elementen tegen tegen niet hoog scoorden op mijn energetische hygiëneschaal.
Wie het meest goedkope woonruimte nodig hebben, worden er met de 'regels' het hardst uit geweerd!

En ik snap best wel dat een woningeigenaar niet jan-en-alleman op zijn vastgoed wil loslaten.
Maar eenheden waar je op uit bent als verhuurder 'verantwoordelijkheid en betrouwbaarheid en netheid', spreken toch niet uitsluitend uit de circulatie van valuta op iemands bankrekening...?

En de prijzen die mensen durven te vragen voor een afgetimmerd zeer schuin zolderkamertje, met als je geluk hebt een veluxraam met uitzicht op niks..... sorry hoor... maar ik werd er 'effe helemaal niet goed van'.

Mijn (grote)  'batch' voor kaas dus helemaal bedorven... met deze organismen in mijn ervaring er doorheen gemengd!

Of ik er toen inderdaad maar karnemelk van gemaakt heb, dat weet ik niet.
Lijkt me niet nuttig.

Probeer nooit iets aan de man te brengen waar je niet niet ook zelf in hoge mate enthousiast over bent en graag zelf gebruikt.. is voor mij nogal een leidend (energetisch hygiënisch) motto.

Dus... wellicht was het meer een kwestie van de hele energetische installatie 'uitspoelen'.
Flink wat bewustzijn erbij, motortje op turbo en dan in alle hoekjes en gaatjes de rommel uit mijn innerlijke ketels wassen.
Dat gaat schiften, en schuimen en zuur borrelen dat het een aard heeft.
Echt niet leuk.

Weg laten lopen en herhalen, tot de boel weer energetisch 'schoon' is.

Toch.. dat ik innerlijk uitriep : "Karnemelk.. ik houd helemaal niet van karnemelk." bracht nog wel een invalshoek op de keuze-processen-kwestie met zich mee.

Herinner je je nog hoe je tegen je eerste Franse schimmelkaas aankeek, na jarenlang 'gewone' gele Hollandse kaas te hebben gehad?
Zolang niemand uit ' jouw kringen' dat ook echt nam, bekeek je dat vreemde schepsel met argusogen.
Dat kan niet goed zijn! 

Beleefd zeg je wellicht:" Ik houd niet die kaas..."
Eerlijker is.. "Ik heb het nooit eerder geprobeerd en durf het ook niet aan"

(Wat de boer niet kent.....)

Zelfs al liggen de alternatieven hoog opgetast in de supermarkt van je leven ( ik heb het niet alleen over voedsel en drank, maar ook over andere leefstijlen en samenlevingsvormen), alleen het feit dat het er zichtbaar is, is nog niet genoeg om het ook zelf te gaan proberen.
Er moeten.. schapen over de dam.. de dappere pioniers die de kastanjes voor anderen uit het vuur halen.


En dan nog....
Ik heb karnemelk wel degelijk geprobeerd in mijn jonge jaren, maar ik kan veilig en eerlijk zeggen:" Ik houd niet van karnemelk."
Maar ik heb het wel een flink aantal keer geprobeerd.

Groene olijven vond ik de eerste 10 keer ook erg vreemd en niet lekker smaken....dat vind ik nu wel lekker.

Even helemaal los van de discussies in hoeverre schimmelkaas, karnemelk en groene olijven nou wel of niet goed voor je gezondheid en welzijn zijn.....

Met nogal veel dingen, ook gezonde ( denk spruitjes, witlof, bloemkool), is actieve blootstelling bij herhaling nodig, om de smaak ervoor te ontwikkelen en te waarderen.
Waarom zou dat met leefstijlen en samenlevingsvormen zoveel anders zijn?

Maar nee, daar denken we het allemaal na een keer er van een afstandje naar kijken en er (alleen maar) over te praten wel te weten of we van een (bij voorkeur gezond, natuurlijk) alternatief voor een bekend fenomeen kunnen houden.

Ik 'hield' jarenlang alleen maar van televisie kijken 's avonds.
Dat is geen geregistreerde 'verslaving' want de spreekwoordelijke iedereen doet het, het hoort erbij.

Mijn innerlijk leven is er een stuk op vooruit gegaan door dat eens te vervangen door een avondwandeling in de zomer, een boek lezen, een spelletje doen, tekenen, knutselen, mijmeren, kampvuur maken, dagboek schrijven en.. naar bed gaan als ik het signaal ' moe' krijg.
Dat is 'even wennen', maar naarmate ik de smaak te pakken kreeg van de diverse

  • veel minder tijd-en mentale energierovende,
  • veel meer hier-en-nu relateerde alternatieven.... 
is t.v. naar een verre achtergrond verdwenen.

Moraal van het verhaal?

Herhaaldelijke blootstelling aan (meerdere, verschillende)  alternatieven, is een reuze nuttig ingrediënt om ingesleten patronen te kunnen veranderingen naar 'gezonder , fijne en duurzaam'.

Zit 'de wereld' op mijn 'kaas' van rauwe levenservaringen te wachten, of op productie-kennis van hoe je dat zelf van je eigen rauwe ervaringen eenvoudig (voedzaam = leerzaam) kunt produceren?
Ga ik (gauw) een veilige plek vinden waar ik ongestoord door die 'ziekmakende organismen' dat kan blijven 

doen?

Tja, die vragen zijn hiermee nog niet opgelost.
Inshallah....

Maar wie weet, was de vraag die in werkelijkheid op mijn huidige energetische onderzoeks- en ontwikkeltafel  lag ook wel een hele andere!
Hoe kun je een organische stap-richting ontwikkelen om (potentieel) verslavingsgedrag zinvol en relationeel duurzaam om te kunnen buigen?

Ik weet uit ervaring dat bij het werk wat ik voor de gemeenschap doe, ik een 'batch' van de real-life energetisch niet-helemaal-gezonde-situatie krijg en het in enige mate 'zelf' moet doormaken wat er allemaal precies aan de hand is, om met een passend energetisch (speel-) 'vaccin' te komen.

Het wachten is dan op die organische doorleefde speelsuggestie die voor deze hier-en-nu kwestie uit mijn huidige gemeenschap eruit gaat rollen.....
Het is mij expliciet gevraagd, ik heb mijn talent aangeboden....
Tot nu toe is dat voor het Universum altijd reden geweest om met iets geschikt op te proppen te komen.
Ik zie geen enkele reden waarom dat nu niet het geval zou zijn.

On verra.

wat stuurt keuzeprocessen

Als er al (slechts 1) rode draad door mijn leven loopt dan is het wel een enorme fascinatie voor menselijke keuzeprocessen.

  • Wat kiezen mensen en waarom?
  • Wat kiezen mensen niet en waarom?
  • Wat zeggen mensen te kiezen en waarom vertellen hun echt gekozen (want in concrete daden omgezette) acties zo vaak een heel ander verhaal?
Ik vind het mateloos fascinerende materie. Ik observeer graag alle mensen die ik tegenkom om daar informatie over te verzamelen... om dat fenomeen van 'keuzes maken', het proces erachter,  beter te kunnen begrijpen.

Zelfs nu ik zelf midden in het oog van een nogal turbulentie keuze-storm orkaan zit, observeer ik...vooral mezelf. Dat is ook heel informatief. Gezien het feit dat ik ook een mens ben.. heb ik dan first-hand informatie bij mijn verkenningen van het thema.
Wat iemand allemaal voelt, zegt, denkt, overweegt en kiest en waarom over een concrete real-life casus... allemaal beschikbare raw*-informatie, onverkort beschikbaar recht van de primaire bron, in een stevige straal.

(Zolang ik mijn weg terug naar het oog van de orkaan maar weet te vinden, valt de emotionele turbulentie goed mee. In het oog van een orkaan is het altijd mooi vredig kalm, wat er ook aan krachten omheen cirkelen, hoeveel puin/pijn daar ook (van welke herkomst dan ook) in rondgemalen wordt.

Zo energy-in-motion  'gecentreerd' blijven,
  • in de aanloop naar volle maan,
  • met nog te weinig concreets wat zich naar mijn volle zin aftekent voor ' wat er over een week of drie staat te gebeuren'
    (waarbij ik dit materiële schip wat 3 jaar lang in mijn basislevensonderhoud heeft voorzien achter me 'verbrandt' )
.... is, zeker met grote empathische begaafdheden, niet op alle momenten een super eenvoudige taak.

Mooi.. leergelegenheid!
Dat betekent dat ik samples (examples) opdoe van het fenomeen cruciale levens- 'keuzes maken'.

Je zou met nuchter boerenverstand wellicht vermoeden dat iemand met gezond verstand er ruwweg het volgende patroon als keuzemodel op nahoudt:
  • Je kiest voornamelijk die dingen die gezondheid-en welzijnsbevorderend zijn, omdat..... ze gezondheid-en welzijnsondersteunend of zelfs bevorderend zijn, voor jouzelf en/of je geliefden..
  • Je kiest voornamelijk die dingen niet, waarvan je zeker weet of meer-en-meer vermoedt, dat ze de gezondheid en welzijn op de kortere en/of langere termijn schade toebrengen, bij jezelf of bij iets of iemand die je lief hebt.
Nou... beste mensen...... dat patroon behoort tot de 'uiterst' zeldzamere om in het wild van de dagelijkse dag tegen te komen.
(Zoiets als pioenrozen in volle bloei tijden een ijskoude februari in een tuin in Noord-Frankrijk aantreffen.....)

Intrigerend.. toch?

En ik vind iedere individuele keuze al interessant ( "hoe waait de wind nu"-achtig).
Maar nog veeeeeel intrigerender vind ik het keuze-klimaat... welke patronen zijn er te zien in het totale keuze-beeld, van '-tig' observaties?
Individueel, op 1 plek gemeten ( mijn innerlijke achtertuin, is eenvoudig door mij te meten) is leuk.
Maar als ik op diverse 'plekken' in een samenleving kan meten...dan kan ik een beeld van een grotere regio-over-tijd in kaart te brengen. In welke richting ontwikkelt zich dat patroon?
Machtig interessant.
Ook voor de beleidsmatige ontwikkelingen in die 'samenlevingsregio' ... zou dat nuttige informatie kunnen opleveren.

Gisteren ging het zoeklicht vol op de vraag:
"Wat is er nodig om iets niet (of in sterk afnemende mate) te kiezen.... als het 'iets' een erg grote aantrekkelijkheid voor je heeft op de korte termijn en je toch weet dat er op de langere termijn nogal nadelige kanten aan zitten?"

En dat kan over van alles gaan:
  • zitten
  • koffie, tabak, suiker, vet, zout, alcohol consumptie
  • devices-gebruik
  • liegen, stelen, vernielen
Wilskracht?
(En wat is dat dan?)
Een 'regime'?
Met vastgestelde maten en hoeveelheden, per uur, dag, week, of maand?

Zelf zou ik het antwoord geloof ik in een wat andere richting zoeken.
Tenminste, als ik kijk naar het keuzeproces wat ik zelf nu te maken heb of ik inga op een  mogelijkheid.

De optie die me geboden is, is op een heleboel aspecten een zeer zeer ( heb ik al 'zeer' gezegd? ) aantrekkelijke.
'Ja' ertegen zeggen is buitengewoon verleidelijk. Het geeft op korte termijn 'rust' en er is 'uitstel van executie' om een nogal grote leefomgeving verandering  in te gaan.
Dar komt nog bij dat het momenteel 'de enige' lijkt te zijn die er voor me open staat, waar ik een zeer warm welkom geniet.

En toch... en toch.. en toch...
Iets in mij wil die leefomgevingverandering, omdat het mij de duurzamere keuze voor het inrichten van mijn leven lijkt.
Ik heb het al gekozen, in woorden en de bijpassende daden om deze leefomgeving op te zeggen en over te gaan dragen.

Maar hoe verleidelijk is de ' ach, nog eentje dan'.. of  ' ach, nog heel even dan?'
(Heeeeeeeel verleidelijk!!!!!!!)

Wat maakt het zo ontzettend verleidelijk?
  • hoogst prettige sociale verbindingen, met veel materiele en non-materiele genotsmomenten
  • geen passend alternatief zien
  • een sprong met je hele hebben en houwen, lijf en leden, in een onbekend duister is....vrij eng
Tja.. niks menselijks is mij vreemd.
En ik spreek met de ervaring van iemand die al een paar keer in zijn leven wel zijn hele hebben en houwen heeft opgedoekt ( wat velen overwegen, maar slechts weinigen echt doen).
Zelfs met de concrete ervaring op zak dat:
  •  het tot nu toe allemaal steeds op zijn pootjes terecht is gekomen, 
  • het ondanks de duizenden veronderstelde apen en beren en in zijn uitvoering altijd een heel stuk minder 'eng' is gebleken dan het vooraf leek.... 
  • dat je aan compleet palet aan andere uitdagingen het hoofd moet zien te bieden dan je vooraf inschat
.....is die 'engheid' ... de belangrijkste katalysator achter ...... bewustzijsverenging.
Energiek meegezogen worden in de stroom van vanalles, wat niet de kern van de zaak is.
(Want als je in de kern van het energie-bewustzijn bent... dan is het kalm en rustig.)

Maar ja, als je mij dan nu vandaag zou vragen in welke richting ik denk dat er meer 'engheid' uit het keuzeklimaat te elimineren valt.... zie ik dat bij meer werkbare aantrekkelijke (goed uitpakkende) 'alternatieven'  bieden.
Als er meer alternatieve leefstijlen open en bloot op tafel liggen om uit te kunnen kiezen, dan kan je je er  (een tijdje) mee te verbinden en bij die leefstijl passend gedrag uitproberen en de effecten ervaren.
Zo kun je ervan proeven en hands-on ervaren dat het fijne, gezonde en sociaal succesvolle mensen zijn die zo (anders) leven dan wat je 'gewend' bent.
Hoe minder 'eng' om zelf vergelijkbare keuzes te maken.

En daar ergens, ligt ook de reden dan ik naar Nederland MIL ( samentrekking van moeten en willen).
Het is als in het verhaal van Jonathan Zeemeeuw.....
Het is een weten.....als alle mooie  'gezondere natuurlijke alternatieven' zich steeds maar 'ver weg', uit het zicht gaan vestigen kan de nieuwe generatie niet:

  • zich er in de eigen omgeving aan verbinden 
  • er hands-on op een overzichtelijke manier (en schaal) mee kennis maken en 
  • van vanuit het doorlevende begrip en de ervaring dat diverse alternatieven ook werkelijk kunnen bestaan, mogen en acceptabel zijn, waar zij nu al zijn;het sociale (keuzeproces-) klimaat lokaal duurzaam mee doen veranderen.
 Simpelweg omdat je dan een rijker palet aan keuzes bij de hand hebt, veel beter kunt overzien en dus  actief en bewust maken.
En dan moet iedere generatie steeds weer met pijn en moeite, veel vallen, hoge kosten, grote verliezen  en pijnlijk opstaan ( uit volkomen uit de hand gelopen ziektes en relaties) , exact hetzelfde wiel uitvinden.

Voelt wat ik beoog te bereiken met mijn wens/keuze om een levend voorbeeld in Nederlands te zijn met mijn zijlijn-van-de-geld-economie en levensenergiebewuste vrije leefstijl als een ' de dood of de gladiolen;' move?
Ja. Soms wel.
Zolang ik maar in het oog van mijn bewustzijn ben.. niet.

(Iets wat toch van een andere orde is dan ego-centrische keuzes maken.)

*Rauw.
Warm.
 Een soort levensmelk vers van de uier, voordat het gefilterd en gepasteuriseerd, gebotteld en gelabeld is.
Ver voordat het tot karnemelk, boter, yoghurt, kaas en kwark omgewerkt is..


Geen klein handzaam vingerhoedje vol, maar een dampende hele emmer of trog, inclusief draaikolk van formaat.
Rauwe energetische informatie, vers van de bron, dat vindt bepaald niet iedereen een  ' lekker' spulletje.

Ik weet het.
Maar, lach ik om een zuur woordgrapje, een gemiddeld kalf wel voordat het verdronken is in de te laat gedempte put.

Tegen de tijd dat mijn woordgrapjes zuur worden, weet ik dat de rauwe-informatie niet vers genoeg meer is om 'zo' in me op te nemen.
Tijd voor een andere bewerking dus nu  ;-) 

Wordt trouwens vervolgd.....nog een blogstukje n.a.v. deze 'batch' .

maandag 26 februari 2018

Jonathan Zeemeeuw

Gisterenavond las ik voor de derde keer in mijn leven het boek over Jonathan Zeemeeuw van Richard Bach.
Een jaar of 10 geleden las ik hem voor het eerst in het Nederlands.
Een jaar of 3 geleden las ik het in het Frans.
Nu las ik het in de taal waarin het is geschreven, het Engels.

Het verhaal activeerde dit keer (weer) de vleugels van mijn verbeeldingskracht.
Niet alleen op de herkenning:

  • autodidact zijn
  • actief experimenterend geïnteresseerd zijn in het doorontwikkelen van vaardigheden waar de mainstream 'geen brood' in ziet
  • daar (ondanks sociale tegenwind ( je bent een vreemde vogel) en alles met 'vallen en opstaan' leren), toch gewoon mee doorgaan, zelfs al betekent het 'buiten de groep vallen'.
  • bijzondere ervaringen vol levensvreugde in dat proces opdoen
  • op een dag besluiten terug te keren naar de geboorte-gronden
  • in de hoop en verwachting daar (jonge) soortgenoten aan te treffen die (nu wel) open staan om deze facetten uit het palet aan mogelijkheden van de soort, ook verder in zichzelf te ontwikkelen.
Tot zover de herkenning.. ik ben nu op dat punt in mijn levensverhaal beland. Jonathan treft inderdaad een aantal meeuwen aan die van hem willen leren ( zelfs al wordt het nog altijd zeer onconventioneel gevonden in de meeuwenkolonie).

Maar 'iets' nodigde me ook uit om meteen, nu, nog hoger te vliegen in mijn verbeelding op mijn terrein, dan ik ooit voor mogelijk had gehouden en dan  .. nog harder te gaan....  me daarbij  'nog kleiner te maken' en totaal open voor geheel nieuwe perspectieven en indrukken.

Geestdriftig nam ik de innerlijke speelsuggestie aan en 'dook' er vol enthousiasme in.

Een paar uur later lag ik, zoals dat heet, knapjes vlak op mijn innerwereldlijke snuit.
Mopperend op mezelf.
(De exercitie was dus kennelijk niet helemaal zo gegaan als ik het me voorgesteld had,)

Toch....
Innerlijk tilt iets me weer op de been.
De vraag is niet of de wondermooie intrigerende 'choreografie' die ik aangereikt kreeg wetenschappelijk wel zo 'is'.
Het 'juiste' antwoord kan niet zijn, dat omdat het bij een keer proberen niet zo uitpakt als gehoopt, (zelfs al ben ik op cruciale deelaspecten aardig  'ervaren') dat het dus niet 'kan'.
Wie weet, met de toewijding van 'practise, practise practise' .... is het wel mogelijk om het te leren.
Veel interessanter zijn dus de vragen:
Welke 'moves' en technieken zijn er nodig om deze choreografie wel elegant uit te kunnen voeren (en dan lachend op mijn pootjes terecht te komen)?
'Pushing the limits'.

Een beetje de basisveronderstelling aannemen van alle grote innovators:
"Als je het kan bedenken en er bijzonder geestdriftig over bent en het vrij eenvoudig voor je geestesoog zelfs al helemaal voor je zet, dan moet het toch ook mogelijk zijn om het uit te voeren!"
Een innovator blijft niet te lang steken bij de vraag 'of'', maar schakelt naadloos door naar het veel interessantere 'hoe'. 
(Een beetje ethisch opererend innovator weet dan ook nog te vertellen waarom dit voor de hele leefgemeenschap een waardevolle ontwikkeling is, zelfs .. als dat niet onmiddellijk het menselijk equivalent van  'brood' betekent.)

---
Grappig is, dit stukje nog eens overlezend, dat er een clou door Jonathan gegeven lijkt te zijn.

Hij leert in het  verhaal als hij een snelle duikvlucht wil maken, dat hij niet zijn volle vleugelengte moet gebruiken, maar zijn vleugels voor een groot deel ingevouwen moet houden, voor deze bijzondere manoeuvre!
(Bij 'gewoon' vliegen is het wel handig en zelfs aanbevelenswaardig om wel de hele beschikbare breedte te gebruiken!)

Ik probeerde mijn 'dive into the unknown' misschien nog met een  'teveel' conventionele wetenschap aan te vliegen?
Maar ik moet de/mijn 'conventionele wetenschap' in enige mate zien te 'plooien' ( om deze(!)  manoeuvre te kunnen uitvoeren, die.. zo weet ik al uit de voorstelling in mijn geest.......een heel nieuw interessant (leerzaam) perspectief geeft op lijfelijke processen en ontwikkelingen op cel-niveau... die van waarde zijn om via ruimer begrip van wat er speelt, motivatie mee aan te kunnen boren om als mens en als collectief wel te investeren in samenspel-bewustzijns-vergroting.

Meer begrip van 'ontregelde' natuurlijke processen, die ook een hoop 'gender'-gedoe, onbegrip en 'strijd om gelijkwaardigheid', waar we als maatschappij momenteel nogal  mee worstelen op intermenselijk niveau, in een heel ander licht zouden kunnen plaatsen.. de spotlights van de Abundace-dancefloor.

Kortom... aan mijn motivatie om er verder in te duiken zal het niet liggen.
Wordt......vast wel weer... vervolgd.





zondag 25 februari 2018

aandacht en vrijheid

Tijdens mijn wandeling vanmiddag sloeg ik in mijn innerlijke wereld een interessant paadje in.

Het sloot aan op mijn blogstukje van vanmorgen, over de adoptiekinderen die tekorten hadden ervaren en dat in hun systeem mee bleven dragen.
Ik nam niet de afslag 'fysieke tekorten' ( eten, drinken, onderdak, kleding e.d., al was het maar omdat ik daar gelukkig in mijn leven niet mee te maken heb gehad), maar sloeg de non-materiële weg in: tekorten aan aandacht.

Een van de fenomenen als je intelligent bent en een braaf meisje bent die weinig brokken maakt, is dat er geloof ik al snel gedacht wordt ' dat/die loopt wel los'.  Als er een aandachtsbeker rondging, kwam het nogal eens voor dat mijn energieveld bij het uitdelen werd overgeslagen.

Maar, realiseerde ik me, dat 'loslopen' betekende voor mij ook wel een hoop ongeziene vrijheid genieten.
Ik werd niet zo heel erg ' in de gaten gehouden'. Een stuk minder dan vele klasgenoten die de klok rond werden beziggehouden, van clubjes, naar familie, naar muziekles werden gesleept....of maar steeds hun huiswerk aan hun ouders moesten laten zien enzo.

Het innerlijke pad wat verkennend, leek er wel een natuurlijke relatie te zijn tussen de mate van aandacht en de mate van vrijheid.

En je denkt misschien snel ' veel (liefst positieve stimulerende) aandacht krijgen  is toch goed voor je....dat heb je nooit teveel'....
Maar ook water, wat in zichzelf een prima middel is, onmisbaar voor allerlei levensprocessen, is een dodelijk middel voor het lichaam als je er maar teveel van naar binnen gooit.. het verstoort de natuurlijke balans.
Als ik het goed heb begrepen raken dan de mineralen in je bloed (en de aanpalende cellen) uit balans en dan kan het sneller 'gepiept' zijn met je dan je zou verwachten met 'water drinken'.
Ik geloof dat het de elementen kalium en natrium zijn, die in dat spel in dynamische balans horen te blijven. Is de verhouding tussen die twee verstoord, dan is het organisme bepaald niet ' happy'.

En zo, dacht ik dat teveel aandacht krijgen, ten koste van genoeg ongeziene eigen vrijheid ervaren, best wel eens een 'ervaren tekort' kan zijn wat in je systeem bij je blijft.
Er is dan (wellicht, ik mijmer hier over een gedachtenpaadje) een zucht/drang/honger naar voortdurend meer vrijheid. Maar ja... meer vrijheid zonder ook meer aandacht ( in de mix van het bewustzijn), kon nog wel eens een dodelijke mix zijn, in de hele dynamiek van het samenleven.

Op internet heeft iedereen alle vrijheid om te spuien wat 'ie wil, wanneer'ie het wil, tegen wie die maar wil.
Enorme vrijheid.
Maar als die vrijheid niet met voldoende aandacht gepaard gaat ( ' wat schrijf ik eigenlijk en waarom en wat zijn de natuurlijke consequenties hiervan?') weten we allemaal dat de resultaten daarvan vaak bepaald niet binnen redelijke en billijke marges van 'constructief' vallen.

Te weinig aandacht en te weinig vrijheid, is ook niet erg bevordelijk voor een soepele flow in de ontwikkelingen.

Kortom, er lijkt toch een zekere 'gezonde balans' te zijn, tussen een gezonde dosis aandacht en een gezonde dosis vrijheid.
'Verbeuzeltijd', 'de geest geheel vrij kunnen laten waaien', de 'ervaring opdoen dat de wereld niet meteen vergaat als je je met jezelf moet zien te vermaken, even geen aandacht aan een ander hoeft te geven of van een ander hoeft te  krijgen en je je eigen afwegingen moet maken (en uitvoeren) zonder tussenkomst van een steeds toeziende vorm van autoriteit', lijkt mij alles met elkaar nogal een heilzaam onderdeel in de gezonde mix van een morele sociale zelf-bewuste constructieve ontwikkeling.

Best een aardig gedachtenpaadje om eens af te lopen.

flessenpost

In het licht van 'abundance-awareness' en recyclen van ideeën, gebeurde er gisteren iets grappigs.

In de loop van de afgelopen drie jaar dat ik hier nu ben, heb ik een aantal vibrational essences gemaakt.
Voor de context van dit blogstukje gaat ik niet in detail uitleggen wat dat is.
Hier volstaat het om te weten dat het in materiële zin om vloeistoffen in een glazen fles gaat.

Er waren hier mooie ranke flessen beschikbaar, dus daar zaten de essences voor het grootste deel.
Maar ja.. met het voornemen om op pad te gaan, zou het allemaal wel wat handzamer mogen.

In de loop van de tijd had ik op mijn wandelroutes de stille getuigen van alcoholgebruik opgeraapt, glazen flesjes op ' heup'-formaat. Een aantal van mijn essences zaten ook al in dergelijke handzame flesjes.

Gisteren vroeg ik me eerst af op ik een stevige kist ofzo ergens had, waar zulke heupflesjes dan allemaal in zouden kunnen.
Ik probeerde een paar kandidaten, maar die waren niet  hoog genoeg.
Toen opeens herinnerde ik me een oude wijnkist die hier deel uitmaakte van mijn sta-bureau-constructie.
(Soms sta ik liever te schrijven dan dat ik zit).

Ik pakte hem erbij en.. voila... als gegoten passen de flesjes er rechtop in.

Daarna ging ik aan de slag.
Ik had een stuk of zeven lege heupflesje bij elkaar in een kastje staan, en begon de inhoud van de grote flessen in de kleintjes over te gieten.

Maar ja, aan het eind van mijn voorraad kleine flesjes, hield ik nog een aantal grote over.

Niks aan de hand..... dit is geen paniekwaardig 'tekort'....ik vind wel een geschikte oplossing.
(Wie weet, wel weer onder de bomen in het park...)

Toen ik iets later in een duister hoekje keek onder een het-zicht-op-de-hoek-blokkerend-groot-voorwerp.. vond ik daar nog drie heupflesjes klaarstaan.
Mooi.

Toch bleek, toen ik die drie gevuld had, dat ik nog 2 heupflesje tekort kwam om de klus af te kunnen maken.
Alweer besloot ik dat er ' geen nood' was.

' s avonds schreef ik nog even iets op de computer.
Om een of andere reden zat ik niet helemaal lekker op mijn zitbal ( met een kleed erover).
Ik herschikte bal en kleed en... wat zie ik.... waarvan ik echt niet meer wist dat ik het er ooit neer had gezet.... TWEE lege heupflesjes.
Thank you Universe.
Hoewel ik niet wist of ik ' genoeg' had, bleek al (werkenderwijs) dat wat ik nodig had al in mijn eigen huis precies passend voorhanden was.
In verschillende 'stints' werd het samengesteld.. het kwam uit verschillende hoeken tevoorschijn.. maar alles bij elkaargelegd, is het wel een mooie 'portable' compositie van virbational essences.
De 'sequence' was.. nu compleet.

Ik observeer dat het materiaal in kwestie tot me is gekomen omdat het door mensen, die met grote regelmaat hun gezonde natuurlijke bewustzijn behoorlijk ver vernauwen (en daarmee zelf veel stress aan hun eigen metabolisme toebrengen..) is.... verworpen... In het publieke domein waar iedereen het kan zien , oprapen en hergebruiken.
Ik vind dat een saillant detail in de context van 'hoe moderne mensen met de hen ter beschikking gestelde porties bewustzijn plegen om te gaan'  en welke bronnen ik gebruik.

Enne... dat (samenraap-proces) in het licht van het stukje waartoe ik me vanmorgen geïnspireerd voelde om te schrijven..... is een prachtige illustratie van hoe het 'synthetiseerproces' gaat!
Dat ik weet dat vibrational essences om informatie gaat die is  'geschreven' in de resonantietaal.. is daarbij een fraai...... (toeval?)

-----
En, nu we toch zo lekker bezig zijn.....

Gisteren kreeg ik nog dit opgestuurd:
https://www.frenchtoday.com/french-poetry-reading/poem-le-corbeau-et-le-renard-la-fontaine

' een verdieper' was de toelichting
bij de raaf en vos ( waar al de nodige opmerkelijkheden bij langs kwamen)

Daarin staat te lezen ( onder het Frans staat het Engels) dat een vos een soort hond is.( a kind of small dog that lives in the countryside).

Dat had ik gisterenavond gelezen.

Vanmorgen open ik een vers tab-blad in mijn browser en zie de google doodle van vandaag.
Het is een (bijna helemaal) zwarte vogel op kale takken.
Het is ook een filmpje en ik klik erop.
Ik schiet enorm in de lach.


Tussen de 'dieren in het bos' staat een vosachtige hond!

Het filmpje zegt.. er is iets afgelopen en dat wordt gevierd. ( Het is vandaag de slotdag van de Winter Spelen.. waarop een 'sequence' van verschillende en toch duidelijk wel met elkaar samenhangende gebeurtenissen, waar ' de hele wereld' met belangstelling aan deelneemt en naar kijkt,  wordt afgesloten
Het eindplaatje is... er zitten weer bloemen aan de takken.
Een nieuw begin.

Ach, met wat dit allemaal bij me oproept aan associaties zou ik met zo ongelooflijk veel plezier mee aan het werk kunnen gaan....!

Toch geef ik de microfoon voor dit hier-en-nu maar even aan Michael Buble, die ik net op de radio uit volle borst over de Dageraad hoorde zingen, die vibe prachtig vol laat resoneren met een heel symfonie orkest erbij wat vol gas geeft:

It's a new Dawn, it's a new Day, it;'s a new Life....and I 'm feeling...... good!

(-:





antwoord

Dit stukje is 'mijn' antwoord, 'mijn' basis van een ecologisch duurzame ontwikkelrichting om de 'metaalhonger' situatie op de wereld mee op te lossen.

Eerst een paar woorden over de gehanteerde methodiek die er toe heeft geleid dat ik hiermee op de proppen ben te komen.

methodiek
De reguliere wetenschap ontdekte al een flinke tijd terug dit organische informatie-ophaal systeem.
Het was al gerespecteerde conventionele examenstof bij mij ( in de jaren 80) op het VWO.
Kortom, onder Universitaire (Bio-) wetenschappers mag het terdege bekend verondersteld mag worden.

Het gaat over eiwitsynthese, het is de natuurlijke manier waarop een metabolisme ( levend organisme) aan nieuwe eiwitten komt. Die stelt het namelijk zelf samen uit allerlei losse bouwstenen, aan de hand van een bouwtekening die uit het DNA wordt opgehaald.

Hier is een (opfris-) filmpje van dat proces.

Via dit ene basisprincipe, kunnen allerlei eiwitten gemaakt worden... :

  • sommige worden een leven lang dagelijks in grote hoeveelheden gemaakt, 
  • sommige' vanaf een bepaald punt in de ontwikkeling' waar het organisme eerst moet zien te geraken
    (v.b. geboorte, puberteit, moederschap.....)
  • andere alleen onder bijzondere omstandigheden.
    (denk... ziekte-overwinnen, vergiftigingen oplossen.....)

Iedere cel kan 'eiwiprofielen lezen en schrijven', iedere cel doet dit ook.

Nogal wat bouwstoffen komen uit de live-stream van het spijsverteringssysteem beschikbaar voor de cellen.
Cellen zetten hun ( zeer specifiek gevormde  receptoren op de celwand open.... en zodra het gevraagde halffabrikaat/element langskomt.. past dat als een sleutel in een slot en wordt het materiaal in de cel betrokken en daar in het proces opgenomen.
Vaak dus, als onderdeel van een langere eiwitketen, met een heel specifiek doel.

Tot zover bekend terrein in de bio-wetenschap.

Dan maak ik een stapje naar iets wat niet in mijn VWO boeken voorkwam, voor zover ik me kan herinneren.

Ik beweer, uit ervaring, dat een hoogst vergelijkbaar principe werkt in het metabolisme van het levende organisme' 'Leven op Aarde'.
In, meta-fysische, holistische zin,  belichaam ik 1 menselijke-cel ( net als jij, net als ieder ander mens).
En, wij functioneren binnen een 'soep' van energie-in beweging, die allerlei voedingswaren in zich meevoert, wat wij dan ' informatie' noemen.

Mijn ervaring, die nu (nog) als erg onconventioneel wordt aangemerkt, is namelijk, dat als ik een vraag stel en 'naar binnen keer'... ik de grote bibliotheek van het genoom van het leven kan raadplegen en daar een antwoord uit synthetiseer.
In dat proces is er ook een sequence van ultra-korte stukjes die los van elkaar  'vanalles of niets' kunnen betekenen.
Toch, als de hele bouw-sequence is doorlopen, rolt er een uniek organisch gegroeid en samengesteld totaalbegrip uit, volstrekt natuurlijk toepasbaar op het metabolisme.. in de context van .... de werkelijk gestelde vraag en ontwikkeltaak van het metabolisme.

Mijn indruk is nu dat ik een 'cel' ben die geactiveerd is om natuurlijke afweer te helpen opbouwen 'tegen' uit de hand gelopen omstandigheden waar het metabolisme ( mogelijk door eigen leefstijlkeuzes) in verzeild is geraakt. Ik speel, naar het zich laat aanzien, met mijn talentenopbouw vooral een rol in het immuunsysteem van het metabolisme.
En kom met 'nieuwe' proteïnen ( oplossingsbouwstenen op de proppen), die meestal als karakteristiek hebben dat ze vrij veel non-fysieke componenten bevatten.

(Met wie dat interessant vindt, zet ik er graag een boompje over op hoe dat in mijn beleving allemaal werkt. Voor nu volstaat te zeggen dat ik deze 'informatiesynthese-methodiek' heb gebruikt.)

Ik weet dat die (nog) niet tot het conventionele instrumentarium van de reguliere wetenschap behoren.
Ook al vermelde een wetenschapper als Einstein expliciet dit toe te passen om zo revolutionair nieuwe denkrichtingen voor de ontwikkelingen in de globale begripsvorming te vormen!
Toch zijn alle elementen die ik ga benoemen, afkomstig uit observaties door wetenschappers.

De vraag
Wat was nou de oorspronkelijke vraag, waarmee ik aan het synthetiseren ben gegaan?

"Welke duurzame organische alternatieven zijn er om onze metaalhonger op te lossen?"

Blogstukje 1 en 2

Wat trouwens van een groter vraagstuk van het menselijk deel van het metabolisme deel uitmaakt.
De 'fysieke' metaalhonger is een symptoom een syndroom waarvan de basis heel ergens anders ligt (een vervorming in het hier-en-nu bewustzijn, waarover later meer.)

De synthese ( het antwoord)
Tja.. het meest accurate nuttige antwoord, is dat het vermogen om informatie zelf adequaat te kunnen synthetiseren hersteld dient te worden, in zoveel mogelijk 'cellen'.
Hoe meer cellen de live-stream van het leven zelf (weer) op voldoende niveau begrijpend kunnen 'lezen en schrijven', hoe minder 'schaarste' er aan wat dan ook beleefd wordt. Want de cellen kunnen dan hun eigen oplossingen synthetiseren uit de bouwstoffen die simpelweg overal reeds voorhanden zijn.

Kortom, niemand ( en zeker het metabolisme van het leven zelf) is er echt en werkelijk mee geholpen, als ik pasklare oplossingen ga verkondigen.

Maar, als 'Messenger RNA', (leerproceskundige) van de samenleving, kan ik op basis van deze synthese wel een kijkrichting aangeven, een 'leesplankje'.
Daarmee slaat de voor bovenstaande vraag gemotiveerde wetenschapper twee vliegen in een klap.

  • Niet alleen vindt hij zo de exact passend gesynthetiseerde oplossingen voor de concrete vraagstukken zoals ze nu bekend zijn en op de mentale tafels liggen om mee te puzzelen.
    (korte termijn 'tastbaar' resultaat)
  • Ook raakt het vermogen versterkt om beter en begrijpend in de live-stream van het bewustzijn te 'lezen en schrijven' ... waardoor zelf ook oplossingen kunnen worden gevonden, als de issues weer in de complexe zich herstellende constellatie van het metabolisme van vorm en aard veranderen ( wat ze (dus) gegarandeerd gaan doen)
    (Zodat ook bijtijds weer geluisterd wordt naar het 'genoeg van dit nu' signaal en daar adequaat op wordt gereageerd).


O ja.. en dat iemand op universitair niveau teksten in woorden kan lezen en begrijpen en een ' graad' hebt, zegt vrij weinig over de mate waarin je 'het genoom van het leven zelf' kunt uitlezen, want dat staat in een heel andere taal ( resonantie-taal, noem ik dat maar.. trillingen, osscillatiepatronen, vibraties in delen van het spectrum die je met andere zintuigen aftast dan met ogen en oren)

Het lees plankje.

Het centrale thema binnen dit leesplankje is Abundance-awareness versus lack-perception.
het draait om het (bewust) verkennen van de vraag:
" Hoe kan het toch dat (moderne) mensen (groot!)  'tekort' ervaren, waar het tekort dat ervaren wordt, van buitenaf gezien, helemaal niet werkelijk (meer) aan de hand is.

De hoofdcomponenten zijn twee, bij herhaling door wetenschappers gedane observaties.

  1. Gedrag bij (geadopteerde) mensen die een periode van grote tekorten hebben gekend
    (op werkelijke natuurlijke basisbehoeften als mens;  materieel en sociaal)
  2. Het omkeer-effect wat kan optreden bij het gebruik van benzodiazepinen ( angstremmers) 


Bij sub 1 vermelden mensen als  Professor Nicole Vliegen (boek: van kwetsuur tot litteken) uit de praktijk in de omgang met (veel) adoptiekinderen en hun ouders het volgende patroon op.

"Sommige kinderen dragen dat gevoel van tekort fundamenteel in hun lijf en systeem mee en dat kan zeer lang hun gedrag bepalen."
Met een waslijst aan concrete voorbeelden:

  • Kind zegt:" Ik krijg thuis geen kleren."
    Toehoorder merkt op:"Wat je nu toevallig vandaag aanhebt is heel mooi."
    Kind:" O ja, dat heb ik nog wel gekregen."
  • Jongen:" Ik stop met school, er is niets goed aan."
    Toehoorder informeert wat hij zoal meemaakt op school.
    Krijgt dan uit zijn eigen mond te horen dat er fijne vakken zijn en aardige medescholieren.
    Als de toehoorder dan zegt:" Goh, dat klinkt inderdaad als een hele slechte school', dringt het tot de jongen door:" Ach, daar ga ik weer' ( bekend met het projecteren van oude ervaren  tekorten op een heel ander hier-en-nu)
  • Een van de kinderen kon jaren niet gaan slapen als er geen eten op zijn nachtkastje lag.
    "Als ik wakker wordt moet er eten op het nachtkastje liggen, anders raak ik in paniek."
    Hij kon ook nergens heen zonder dat er een appel in zijn zak zat.*
(Om de boel toch nog in werkbare banen te leiden zijn (naast gerichte begeleiding) vaak medicijnen, zoals angstremmers nodig....als vindt de professor wel dat in het algemeen te snel medicijnen worden voorgeschreven.)


Bij sub 2, kan ik als startpunt doosoorzakenvaststellers-weten aanbevelen.

Zo is er bijvoorbeeld toxicoloog Jan Tytgat. Hij wijst in een kijkrichting waarom de (schatrijke!) Las Vegas-schutter Stephen Paddock overging tot een mass shooting.
Uit de bijsluiter van Diazepam:
" Zoals voor alle benzodiazepines het geval is, kunnen zeer zelden effecten voorkomen die het tegengestelde zijn van de verwachte effecten, zoals verergering van de slapeloosheid en de agressiviteit".

Jan Tytgat kijkt ook in die richting op basis van zij eigen ervaring als schouwarts, na zelfdodingen:
" Ik moet u zeggen, het aantal keren dat wij de laatste jaren bij dat soort gevallen te maken krijgen met benzodiazepinen, dat is enorm."

En er zijn observaties uit het werk van de bekende Nederlandse patholoog Frank van de Goot.
Dat illustreert het weten van ( levend systeeemkundige!)  pathologen dat een fataal ongeluk zelden alleen komt...
Het is nogal eens een samenloop van accumulerende factoren, die tezamen gebracht, effecten teweeg brengen die bij geen van de ('vrij onschuldig' vermeende) factoren an sich te 'verwachten' viel.


*
het verhaal van de appel ligt wat mij betreft wel heel erg opvallend dicht aan tegen een ander item die mensen onmisbaar hebben verklaard ' voor het geval dat' en altijd op hun nachtkastje hebben liggen of op zak... en anders ' in paniek raken'....

Voor wie het thema 'angst-met -allerlei-middelen-onderdrukken' ook opvalt en denkt dat dat stom ' toeval' is.... zou zich wat verder in de sociale wetenschappen kunnen verdiepen in het verkennen van wat  'gezonde angst' is en welke vrij natuurlijke consequenties voortvloeien uit 'onderdrukte angst'.

Voeg ik nog even, ter lering ende vermaak,  uit mijn eigen praktijk de uitgesproken top 3 toe van meest genoemde non-materiële tekorten in de moderne maatschappij:

  • een chronisch tekort aan vrijheid 
    "Ik wil best wel.....vul zelfverklaard nobel en nuttig X, Y of Z maar in. Maar......en dan volgen impliciete en expliciete aanwijzingen voor  (ooit reëel ervaren!) angst voor gebrek aan voldoende voorzien worden in de werkelijke basisbehoefte(n)......vul maar in ....."
  • een chronisch tekort aan hier-en-nu
    "Ik wil best wel .. vul zelfverklaard nobel en nuttig X, Y of Z maar in, maar ....niet hier-en -niet-nu.
    (uitgesproken in diverse varianten van het geloof ik heb niet genoeg ' hier en nu')
  • gebrek aan tijd
    "Ik kan niet.... vul zelfverklaard nobel en nuttig X, Y of Z maar ik heb daarvoor geen tijd"
    (hier-en-nu en tijd zijn sterk aan elkaar verwant, maar toch in aard en oorsprong verschillend genoeg om ze apart te benoemen)
En al wordt het vaak als de kernkwestie geponeerd, wordt nogal vaak vermoed dat het het aangewezen startpunt van verbeteringen is..... pas na die 3, komt op de vierde plaats van 'lack':
  • Gebrek aan materieel
    "Ik kan niet..... vul zelfverklaard nobel en nuttig ding X, Y of Z verkrijgen  maar in.... want het ontbreekt me daarvoor aan.... ( spullen, of het geld om de (vemeend noodzakelijke) spullen mee te kopen) )
Boven deze uitgesproken toppers, zweeft trouwens in de buitencategorie ' buiten mededinging'  de onuitgesproken maar zeer wezenlijk op de gang van zaken van invloed zijnde ('zwerende'/etterende) 'niet-genoeg-notie':

  • "Ik ben niet goed genoeg zoals ik werkelijk ben.
    Ik word geacht ( om mee te komen/mogen/acceptabel te zijn) iets anders te zijn dan ik van nature ben. Voor wie en wat ik in wezen ben, is hier geen plaats. Waar ik van nature goed in ben, dat moet ik in hoge mate onderdrukken om erbij te horen, acceptabel te zijn, mee te mogen doen
    Dat maakt ' het gezonde en langs natuurlijke weg groeiende bewuste 'zelf' in hoge mate onderdrukken, mentale volkssport nummer 1
    Een sport die je veel bedrijft, daar word je haast vanzelf ook heel erg goed in.... wereld kampioen, misschien wel  en dus staan de kranten vol met berichten hierover.

    ( Is het ons al eens opgevallen dat er wel heel erg weinig competitie is op de wereld, in deze specifieke tak van sport? Dat het alleen 'mensen' zijn die dit kennelijk aangenaam tijdverdrijf vinden? Zoals voor Nederlanders de Olympische Spelen alleen/voornamelijk over scoren met hardrijden op de schaats lijken te gaan, terwijl andere deelnemende groepen aan de spelen daar totaal niet warm of koud van worden...omdat..... ze aan andere takken van sport doen...?) 


Ter afsluiting
Uiteraard licht ik desgevraagd het een en ander graag ( persoonlijk en op maat) in rustige conversatiemodus verder toe.
Ik ben ook beschikbaar om hands-on begeleiding te bieden bij het 'begrijpend leren lezen van die resonantietaal-uitingen' zodat zelf nieuwe organische oplossingenrichtingen uit de actuele life-stream gesynthetiseerd kunnen worden' .


Ik hoop dat de lezer herkent dat het hier gaat om een proces(leer-)suggestie met een kijkrichting waar de meest aangewezen bouwstenen liggen volgens het DNA van het metabolisme ' leven op aarde' om de reis in de gezonde organisch groeiende begripsvorming  die kant op te maken....
Van zelf-destructief/niet-gezond naar gezond en dan door.... van gezond-bestaan (to exist) , naar gezond-leven ( to thrive)....
Voor het hele metabolisme ( en niet slechts een paar klompen het 'genoeg-nu'-signaal volkomen niet meer herkennende voortwoekerende 'cellen')
Want dat zoiets aan de hand is.....hoeft denk ik, hoop ik...... geen betoog

( Observeer gewoon hoe een klein percentage van de mensheid buiten proportie energie en resources opslurpt van het aarde-metabolisme om zelf groter en sterker te worden en ongebreideld te groeien, ten koste van andere processen in het aardsleven-metabolisme....)

En nee.... die stenen zijn geen mangaanknollen en ze liggen ook echt niet  zo heel diep verscholen dat we er niet gewoon met onze aandacht en verstand al prima bij kunnen.
(-:

zaterdag 24 februari 2018

het vreemde stukje

De inspiratie van de Oblique Technique kondigde zich gisteren aan.

Ik kreeg dit opgestuurd (van mijn huidige hofleverancier voor OT-inspiratie):
https://www.iletaitunehistoire.com/genres/fables-poesies/lire/le-corbeau-et-le-renard-biblidpoe_001

Zonder enige toelichting, zelf de e-mail was getiteld 'no subject'.

Maar, ik heb het keurig op mijn ' mentale tafeltje' gelegd, zonder te proberen het ergens in een groter plaatje meteen in te vullen, zonder er meteen op te reageren.
(Voor wie niet wijs kan worden uit het Frans, is er deze Nederlandse gesproken versie)

Dezelfde avond kwam ik mijn eerste vosje tegen, toen ik even met de I-tjing online had gespeeld.
Daar kwam een verhaal naar voren (ook een parabel!) over een vosje die een grote oversteek maakt over het ijs. Door goed te luisteren naar de signalen van het krakende ijs en rustig en bedachtzaam te opereren, kwam hij ongeschonden aan de overkant. Maar, een te haastig vosjes wat niet naar de signalen luistert zou 'zijn staart natmaken' en zo niet slagen in zijn missie.

Goh... een tweede vosje..... ook op mijn mentale tafel.

Vanmorgen bladerde ik even door een tijdschrift ( Zeno) waarvan me laatst een stapel was aangereikt.
Wat zie ik?






















He, weer een raaf! Grappig!
(Observeer ook de tekst in het groene vlak: ":Laatst vroegen we ons af waarom wij het zo plezierig vinden om een dier te spotten.')
(Mijn hofleverancier van Oblique Techniques zou deze vraag bekend voor kunnen komen van het plezier van het spotten van de 2 herten en de 2 eekhoorns....)

En, als ik dan vervolgens aan het opruimen sla, zie ik twee kunstwerkjes terug die ik twee jaar geleden had gemaakt van oude boeken en plaatjes uit tijdschriften met..... jawel... daarop een raaf.

Foto's uit een tijdschrift van een kind die een raaf als huisdier/vriendje heeft.
Links op het gesloten en artistiek geupcyclde boek (The Goldmine van Wilbur Smith)
(smid en goudmijn zijn  gisteren en eergisteren  ook als thema's op mijn mentale tafel naar voren gekomen!)
Rechts op een stuk verpakkingsmateraail van piepschuim schrijft/tekent de jongen (gefocust) een groeivoortgangstreepje op de muur, de raaf kijkt 'belangstellend' toe.





















Tja dit is al de raven-en-vossen-oogst van 2 werkdagen. Rustig nog even laten sudderen.

Toch vormt het al wel de inspiratie voor de Oblique Technique.

Dit is een techniek die zijn oorsprong vind in de puzzelwereld.
Daar zullen de meeste geoefende puzzelaars, juist blij zijn met opvallende, vreemde stukjes die echt heel erg buiten de boot vallen van de 'meerderheid'. Er in zekere zin naar 'op zoek gaan', al grabbelend in de doos.

Want, zelfs al heb je geen idee wat dat ene maffe  'paars/ornanje'  stukje voorstelt.. het wijkt duidelijk af van al die stukjes die zo enorm op elkaar lijken ( blauwe lucht, of een groen veld o.i.d.) . Het hoort duidelijk niet bij al  die 'blauwe ( of sombergrijze) lucht' ... waarvan alle stukjes nogal sterk op elkaar lijken.
Uiteraard is het de bedoeling dat je de hele puzzel maakt, maar juist eerst aandacht geven aan de bizarre stukjes en daar passende stukje uit de bulk die aan je ogen voorbij komt bij zien te vinden... zorgt dat je snel inzicht krijg in waar de puzzel over gaat!
(Het ' interessante fotowaardige onderwerp' , het begrip waar deze puzzel nou eigenlijk om draait, zit doorgaans vaak juist niet in de stukjes waar zoveel van op tafel ligt, maar in de opvallende uitzonderingen.)

En al heb je geen idee waar het in de puzzel thuishoort.... de kans dat twee oranje/paarse stukjes bij elkaar horen, is bij een voornamelijk blauw/groene puzzel nogal groot.

Dat is dus gemakkelijk puzzelen, vrij snel passende resultaten boeken en succeservaringen bij het puzzelen opdoen. De stapel stukjes slinkt en je krijgt vanzelf meer aanknopingspunten, uitwaaierend vanaf dat ' maffe eiland' ( waar toch langzamerhand ook wel een concreet beeld uit naar voren komt).

Toch proberen moderne mensen doorgaans hun puzzels op te lossen door alle maffe en bizarre stukjes eerst maar eens even ver aan de kant te leggen.
Daar komen we later wel eens aan toe.. misschien, als we tijd en zin hebben.
'We' ploeteren ons zo het zich laat aanzien geloof ik liever altijd eerst door 'wat hetzelfde is', eenvorming, eenkleurig, in een oogopslag eenduidig.

Dat het vaak juist de bizarre stukjes zijn ( mensen met aparte talenten, onderzoeken met aparte invalshoeken e.d.) , die nogal eens rijk aan informatie zijn over wat er in de totale puzzel thematisch aan de hand is... daar sluiten we de ogen, harten en gelederen toch maar liever voor.

Is alles wat 'raar en bizar' is dan zo buitengewoon nuttig?
He, dat zou ik niet willen beweren.
Daar gaat de kern van deze Oblique Technique ( methode voor zelfontwikkeling en voor beter samenspel met de mensen in je wereld) ook niet over!

Dit pleidooi gaat erover, dat het soms beter is om niet meteen luidkeels iets van je af te werpen, als je een boodschap wordt gebracht. Niet meteen, zonder enige reflectie op meer informatie over de de 'context' of een conclusie erover te komen.
Grappig is, dat de parabel van Lafontaine.. nou ook precies zo uitgelegd kan worden.

Maar ja, het is een veelkleurig diepgelaagd stukje... wie weet past het uiteindelijk toch heel anders in de puzzel en moet het nog een kwartslag of 180 graden draaien....

Ik kreeg vandaag wat nadere toelichting op de mij toegstuurde link.
Het blijkt.. ook deze inspiratie voor een Oblique Technique werd aangereikt door een docent op een Frans college, als huiswerkopdracht, om mensen gedegen mee voor te bereiden op hun toekomst.
Net als... vorige week!

('Bizarre' verhalenvertellers hebben dus nog altijd een plaats in het moderne leerproces en huiswerk waar je zelf mee aan de slag dient te gaan om het 'leren-van-je eigen-ervaringen' zelf voldoende eigen te maken, ook ;-) )

Abundance

De hoeveelheid dagen dat ik hier nog op deze woonplek ben, is drastisch aan het slinken.
En dus, ben ik regelmatig aan het opruimen.
Naast 'praktisch' nuttig, maakt het ook overduidelijk deel uit van een losmakingsproces van deze bijzondere plek waar ik drie jaar heb gewoond.

Ik heb nog geen concrete fysieke aanwijzingen wat mijn ' nieuwe schoenen' zijn.
Dat voelt echt niet op alle momenten even comfortabel.
Toch, interessante observatie, als ik er onrustig over wordt en dan juist actief energie besteedt in het weggooien van de 'oude schoenen', voel ik me er al snel weer rustiger onder het ' niet weten'.
'Zorgen maken' over wat er (nog) niet is... verhelderd de geest niet en doet de levenslust ook niet echt vlotjes stromen.
'Dealen' met een behapbare hoeveelheid van wat er wel is, in lijn met wat je al wel weet , wel.
( Zelfs al is dat, levend in dit moment niet ' meer' dan :" ik ga hier binnenkort we, wil geen overbodige ballast meenemen en het ook niet haasje-repje allemaal op de laatste nimmer georganiseerd hebben/")

Gisterenmiddag had ik zo'n innerlijk zizzelende onrust bij me.
De teller is nu ' onder de 20' (dagen) gekomen dat het leven hier mijn gang gaat.
Oei!
Wat te doen? Ik moet nu snel iets organiseren, vlug, was de reflex... een huis, een plek.

In de loop van de afgelopen jaren heb ik wel geleerd dat ik van dergelijk innerlijk 'paniekvoetbal' niet vrolijk wordt.
Ik geef mijn leven vorm door 'te leven in het moment' en het bewustzijn dat het leven me de volgende zinvolle stap aanreikt, op het moment dat hij gezet kan worden.
En, dat als ik die aanwijzingen rustig en met een vredig hart volg, dingen vrij simpel, met weinig tot geen vermorsing van energie op hun plaats vallen.
Worstelen met het leven, is immers een prima manier om jezelf heel erg moe te maken, zonder veel plezier te beleven.
En dus is mijn eerst halte altijd ' vrede zien te vinden in de situatie'.
Wat zegt dit signaal over het hier-en-nu van mijn leven.
Hoe sterker en urgenter het gevoel, weet ik ... hoe belangrijker het signaal om ... nu meteen (urgent en vlug) aandacht aan het signaal te besteden omdat het thema/de te nemen stap ' erg belangrijk' is voor mijn welzijn.

Hoe belangrijker het is, hoe meer mijn innerlijke systemen op een ' o jee... er is niet .. en er moet toch echt nu....' frequentie gaan draaien.
Maar ja, als je al sinds het besluit om weg te gaan, regelmatig en rustig berichten verzend aan mensen waarvan je denkt dat  het tot een nieuwe woon -en leefplek kan leiden ( en dat levert nog geen naam en adres op, zal ik maar zeggen)... welk heil verwacht ik dan van opeens opspringen en lukraak ' weet ik veel' te gaan doen door aan de adressen-boom te gaan schudden?

Kortom, ik weet dat ik het 'thema' wel lettelijk moet nemen, maar de projectie scherper op het hier-en-nu moet zien bij te stellen.
Wat kan ik hier-en-nu, met kalm hart zinvol doen, naar mijn beste eer en geweten?

De manier waarop ik weet dat ik erachter kom, is enorm mentaal gas terug nemen.
Letterlijk, stil gaan liggen en relaxen.
Gewoon ' weigeren' om in actie te komen, als de 'toon van de innerlijke muziek' me absoluut niet bevalt.
'Beste mind & soul',  is de boodschap die ik daarmee in lichaamstaal overbreng " als je hier-en-nu ook maar iets van dit lichaam wilt wat ik in de buitenwereld zou 'moeten' ga 'doen', dan kun je het rustig en helder aan me uitleggen wat het is. Je hebt mijn volle aandacht, maar we spreken ' pianissimo'.. conversatietoon.

Gisteren kwam er het beeld uit naar voren dat het tijd is dat ik me 'los' moet gaan maken van het fysieke 'hier'. Dat 'het leven hier' nu echt in transitie gaat, ook in materiële zin.
En dat een flinke opruimsessie... materie in beweging brengen naar de 'uitgang'....dingen gaan voorbereiden en op een tijdlijn zetten van wat er nog moet gebeuren voor ik weg kan en hoe ik de overdrachts en -afscheidstijd voor me zie... aan de orde is.

Tijdens de anderhalf uur waarin ik in mijn slaapkamer ben gaan kijken wat daaruit weggegooid en gerycycled kan worden, vond ik (onder het bed) , onder een flinke laag stof, een verhaal wat ik 2 jaar gelden ongeveer schreef.
Ik legde het op tafel en besloot het 's avonds nog eens helemaal door te lezen.

Dat verhaal tilde mijn spirit weer helemaal op en danste met me door de kamer.
Het is zo mooi een een eigen creatief product na jaren tegen te komen en er nog (en weer) helemaal blij van te worden.

Ik besloot gisterenavond meteen dat papier gaat niet weg.. het verhaal wordt gerecycled.
Het stond al als pdf-file ergens links achterin de hoek op mijn portal-website, maar ik besloot vanochtend de volledige tekst er direct leesbaar onder te zetten.
Voor de liefhebbers van 'dansen met het leven' ( in plaats van worstelen).

The Abundance.

Gisterenavond liet ik weer, comme d'habitude, al mijn indrukken van de dag rustig 'los' en vroeg ' als er iets is wat mijn aandacht nodig heeft, zeker als het verband houdt met ' waar ik naartoe ga' laat me dat dan heel helder weten, morgenochtend'.

Vanmorgen kreeg ik een fantastische Abundance choreografie door in luttele minuten, na het wakker worden: werktitel 'de muze en de smid'.
Ik was wild enthousiast. Wat een schoonheid, wat komen er een prachtige lijnen in samen, wat een prachtige contrasten. Wat kunnen de 'Abundance-partners' voor wie deze choreografie compleet op maat geschreven is, daar enorm kun eigen kwaliteiten en talenten in laten schijnen en een totaal compositie in neerzetten van pure top-klasse kwaliteit!

Terugzakkend in de beslommeringen van opstaan en aan de gewone dag beginnen in de fysieke wereld is de gedachte wel ' O mijn God!'
Ik realiseer me in volle omvang dat enige (vrij veel) hulp van dat bezielde uitzend-en huisvestingsbureau van 's werelds unieke toptalenten wel hard nodig om dit specifieke (volstrekt onconventionele) arrangement naar de dansvloer van het leven op Aarde te brengen. Er moeten dan echt nog wel heel wat stappen gezet worden, op de 'grond' in de fysieke wereld. Daarvan besef ik ten volle, dat er heel wat ' niet aan mij zijn' om te (kiezen) om te zetten.
Mij lijkt het fantastisch als deze choreografie tot reële uitvoering kan komen.
En er is een drive om er alvast een 'boek' over te schrijven.
(He, ik ben o.a. verhalenverteller!)
Is dat de nuttigste manier om een groot deel van mijn komende tijd te gaan besteden?

Practising what you  preach.....?
Abundancing.... !
With a BIG leap of faith.. trusting that my dancepartner (life):

  • will catch me in time and 
  • can lift me (easily) 
  • for he has all the physical skills and meta-physical strenght neccessary for this move to succeed and 
  • will put me gently down where I/we need to land, 
  • elegantly, with grace and perfection
  • on the exact right beat for both jump and landing, 
.... if.... only I dare to jump, trust and hold my poise?

Pfew.... scarily beautiful.

















Geen wonder dat ik geen overbodige ballast wil meedragen als ik zo'n sprong maak ;-)

vrijdag 23 februari 2018

het magische leitje

Verhaaltje.

"Welke boeken heb ik nodig bij mijn studie van het bewustzijn?"
Dat was wat de man zich erg praktisch als eerste afvroeg bij inschrijving aan de Universiteit van het Leven voor de leergang 'praktische toepassingen in de fysieke wereld van oneness-bewustzijn'.
"En wie zouden mijn docenten zijn?"

In een visioen verscheen er even later een 6 jarig meisje.
Ze schreef op een magisch leitje: "1 boek, 1 docent" en gaf het aan de man.

Ze knipoogde en zei:
"Vanaf hier is alles een beetje anders geregeld dan je gewend bent hoor. Kun je daar wel een beetje tegen?"

De man haalde zijn schouders op. Hij had betrekkelijk vooraan gestaan toen 'anders' werd uitgedeeld, dus hij was wel het nodige gewend wat 'omgaan met anders' betreft.

"Hier is de docent altijd precies 1 bladzijde op de student voor.... niet meer, niet minder." vervolgde het meisje." In een boek wat trouwens maar 1 bladzijde heeft."

"Huh?" ontschoot de dappere man ondanks.. of omdat hij wel wat ' anders' gewend was....(?)

"En toch is iedere bladzijde totaal anders!" hield het meisje haar uitleg vol, terwijl ze hem met grote oprechte ogen aan bleef kijken." het boek is nooit 'uit', pagina na pagina gaat het maar door...."

"Hoe kan iedere bladzijde nou anders zijn, als er maar 1 bladzijde is?"
"Hoe kan de docent nou 1 bladzijde voor liggen op de de student als er maar 1 bladzijde is?"
"Hoe kan een boek met 1 bladzijde nou nooit uit gaan?"

"Uitstekende vragen om uw onderzoek mee aan te vangen, mijnheer, u bent waarlijk gemotiveerd!" knikt het meisje enthousiast.
Maar een inhoudelijk antwoord op al die prangende vragen komt er niet over haar lippen

"Bestudeer maar eens goed het boek wat u zojuist in handen is gespeeld." wijst ze glimlachend naar het voorwerp wat hij licht onwennig in zijn grote handen houdt.

Zo'n ding had hij sinds de kleuterschool niet meer in handen gehad en dat is toch een gerespecteerd aantal decennia geleden!

Het meisje gaat in de zon onder een boom zitten, met haar eigen exemplaar van dit 'boek' en nodigt hem met en handgebaar uit om naast haar op het gras te gaan zitten.

Hij aarzelt even.
Toch besluit hij, vooral omdat  het toch maar een visioen is en niemand hem ziet, dat het geen kwaad kan.
Zomaar met je goeie kleren op het gras gaan zitten, naast een zesjarige, dat was allemaal ook al een paar decennia niet meer voorgekomen.

Zij geniet vooral van de koestering van deze mooie ochtendzon, valt hem op.
Hij pakt zijn 'boek' er nog eens bij en schuift wat onwennig de tekst van het meisje weg, met het wismechanisme.

"Wat nu?" denkt hij.
Ballorig schrijft hij die zin op met de bijgeleverde 'stylus' in koeieletters : WAT NU?
Hij krast er een vrolijk madeliefje met een knipogende smiley face naast en wist dan de hele handel weer.

Het meisje naast hem opent een oog en knikt hem bemoedigend toe.
Ze rekt zich eens loom uit. Sluit dan haar ogen weer.

Tegen de tijd dat zij een klein uiltje heeft geknapt, heeft de man zich enthousiast de basis van de leermethode van deze leergang eigen gemaakt.

"Ik snap het!" roept hij vrolijk als hij ziet dat ze wakker is.
"Dank je wel voor de uitleg!"

Dan ratelt hij ruim een duur door over dat hij nu  inziet dat je niet het meeste leert over een kwestie in de rol van student.
Maar in de rol van een docent-die-het-ook-allemaal-niet-precies-weet, maar die zich desondanks probeert zo goed mogelijk voor te bereiden op de eerstvolgende les.
Door antwoorden te proberen te vinden op alle reële vragen die door de studenten gesteld zijn, waarvan je wel weet dat je er nog wat te weinig echt inzicht in hebt, kom je 'boven de stof' te staan.
En iedere spannende open vraag roept weer een nieuw mogelijk antwoord op, wat weer spannende vragen oproept om te verkennen. Enzovoort.

" Het is een gedachte om totaal 'gek' van te worden....totdat .. je er onenessbewustzijn op loslaat!" roept  de man verrukt uit ' de student en de docent zijn 1.. er is steeds maar 1 kwestie ' in het spel'.. er is steeds maar 1 hier-en-nu om mee te dealen. Is het een vraag, dan geef je je beste antwoord... is het een antwoord, dan stel je de meest intelligent vraag erover die je kunt bedenken. En is het ene afgehandeld, dan wis je het.. en komt het volgende (ene) wel naar voren. Maar niets van de lesstof heeft ooit deze ene bladzijde verlaten en toch is dit boek nooit 'uit'.. het vreet zelfs geen stroom!"

Van pure vreugde maakt de man een koprol door het gras.

"Wat voor een cijfer zal ik mijzelf een geven voor dit eerste college onenessbewustzijn?" roept hij vrolijk naar het meisje.

Ze krabbelt iets op haar magische leitje, maar drukt het zo tegen zich aan , dat hij het niet kan zien.
Met een hoofdknik nodigt ze hem uit om zichzelf een cijfer te geven.

Op een onuitgesproken signaal draaien ze beiden de schrijfkant naar elkaar toe.
Schuddebuikend van het lachen sluiten ze elkaar vervolgens in de armen.
Unaniem een dikke '1' was nog nooit eerder door de man als zo'n fantastisch leerresultaat beleefd!

;-)