Toch een witte kerst

Met een fascinatie voor ‘ synchroniciteit’ besloot ik gisteren dat ik het leuk zou vinden om er 'iets' mee te doen in de verhalen die ik voor het voetlicht breng.

Ik omschreef het zo:

Bloggen mét synchroniciteit:

Een woord/beeld/vibe die ik tenminste 2x ( maar ideaal gezien 3 keer) tegenkom ‘ out of context’ of ‘nieuw’ inspireert me tot een blogpost.

• ‘Out of context’ is simple:
    iets wat zich in de gebruikelijke orde van dingen normaal niet (zo) voordoet.
• Met ‘nieuw’ bedoel ik ‘voor mij nieuw’.
  Dus een woord/fenomeen kan dan prima in ‘context’zijn , maar ik had er nog niet eerder mee te maken gehad, kende het niet…. en dan kruist het opeens vanuit tenminste 2 bronnen binnen 24 uur mijn pad.

Ik noem het ook bewust bloggen met synchroniciteit en niet bloggen over synchroniciteit, om de samenwerkingsrelatie aan te geven, het ‘ons samen in dezelfde ervaring bevinden’.. het ‘mee-maken’. Het verhaal mag mij net zo goed sturen, als ik het verhaal.

In de achtergrond resoneert het idee dat de synchroniciteiten die mijn aandacht in dit proces trekken, niet alleen mij  individueel aanwijzingen geven, over mijn individuele ‘levenspad’.
Maar een bredere samenlevingscope hebben, over het collectieve levenspad van onze samenleving.

Binnen 24 uur (wat heet, binnen een paar uur) diende de eerste triple-synchroniciteit zich aan, met een opvallende dubbele bodem over synchroniciteit.

De triple-synchroniteit bestond uit:

1. Het zien van een plaatje van Sneeuwwitje en de zeven dwergen op een puzzeldoos met 12 kubussen, waar ze een groen-geel-rood gekleurd vogeltje in de hand houdt.
2. Allen Hunter sprak in een youtube filmpje over de sprookjes van Grimm en haalde er expliciet het voorbeeld van Sneeuwwitje uit naar voren, als door Disney van de diepere algen van levenswijsheid ontdaan.
3. In het boek wat ik aan het lezen was (The Starter Marriage van Kate Harrison) kom ik dan binnen een half uur na het zien van de video op pagina 282 waar iemand een verhaal aanhaalt over een vader die zich als Sneeuwwitje heeft verkleed om een demonstratief punt te maken over de  ‘injustice’ dat hij zijn kinderen niet meer mag zien.

De opvallende dubbelde bodem over synchroon lopen, zat hem in ‘ dame met vogeltje’.

Ik had in de BVN-gids gezien dat Dirk de Wachter een programmaatje zou hebben om 12.30 over hoe de moderne mens ‘geluk’ najaagt. Dat wilde ik wel zien, maar het was nog geen tijd ervoor.

Ik moest nog 3 kwartier ofzo overbruggen voor het zo laat was.

Echter, toen ik ‘dan maar’ even keek wat er op de live-stream te zien was, viel ik met mijn neus midden in de uitzending van psychiater Dirk de Wachter! De BVN liep dus niet synchroon met wat ze had gezegd te zullen doen, op welk moment.

Daarna bleef ik hangen bij een uitzending van ‘ iedereen beroemd’ van de Belgische tv. Daarin zat een dame aan een tafel jonge agapornis-vogeltjes te verzorgen die verstoten waren door hun moeder. (De dame maakte trouwens de indruk duidelijk meer met vogeltjes te hebben dan met ‘mensen’; de maatschappij had haar duidelijk ‘afgekeurd’).
Hm… groen-geel-rode vogeltjes……in de hand van een dame?

Zodra ik mijn ‘derde’ Sneeuwwithje tegenkwam binnen een paar uur, heb ik mijn kennis van het Sneeuwwitje-verhaal zoals de gebroeders Grimm het hadden geschreven, maar eens opgefrist
(zie hier).

Kleine details vallen me dan op…. het was een jager (hunter…. Allan Hunter) die haar naar het bos bracht en het niet over zijn hart kon verkrijgen haar om te brengen.
De rol die de ‘appel’ speelt in het verhaal….. (de appel is een attribuut wat met grote regelmaat opduikt in synchonisities en  verbeeldingen in mijn leven, zoals in het audioboek wat ik eerder deze maand maakte)

Ik heb ‘Sneeuwwitje-het-archetypische-moraal-verhaal’ gelegenheid gegeven om tot me te spreken (met me te spreken)  en op deze kerstochtend zag ik een patroon in het verhaal, wat ik herken uit mijn eigen leven, uit mijn eigen cultuur.

Iemand wenst zich vurig omringd te weten door ‘perfectie’ wat aan bepaalde kenmerken voldoet.
Die persoon krijgt/creëert het…. in de vorm van een menselijk wezen.
(Ingebed in bijvoorbeeld: partnerschap, ouderschap, vriendschap......)
Maar dan wordt na enige tijd  juist die hogere-graad-van-X-heid,  als een bedreiging gezien van de eigen positie!
Die ‘ander’ streeft jou voorbij!
De ‘spiegel’ zegt op een dag dat diegene mooie, slimmer, handiger, behulpzamer, zorgzamer…. is dan jij bent.

Talloze keuzen staan dan open….

In het Sneeuwwitje-verhaal krijgt de keuze van de ‘heerser’ vorm waarin gepoogd wordt om de status quo ‘van de eigen superieure positie’ te handhaven, door ‘het betere, mooiere, hogere te elimineren’, gebruik makend van list, bedrog en geweld.

Echter.. de ‘perfectie’ die door de ‘heersende cultuur’ ‘actief vestoten’ is, blijkt ‘levend’ in ‘het bos’ (de natuur). 

Sneeuwwitje, vindt  het gezelschap van 7 entiteiten die  gedurende de dag ‘onder de oppervlakte werken’ en in het plezierige contact om voor hen te zorgen, ontwikkelt zij zich verder.
Hmmm…. 7…. onder de oppervlakte…. in de (spirituele) natuur….?
Zouden dat ook de 7 chakra’s kunnen zijn…..wellicht?
Zij houdt het ‘energiehuis’ waar  ze (allemaal) wonen netjes, levert haar deel en de 7 ‘voeden’ haar.

Een interessant beeld verderop in het verhaal is dan de fase waarin ze ( de belichaming van de nieuwe generatie ‘perfectie’) in een glazen kist ligt.
Ze is niet ‘dood’ want vergaat niet, maar ‘leeft’ ook niet…omdat ( zo blijkt later) er een stukje ‘giftigheid van de heersende cultuur’ klem zit in haar luchtpijp.

Maar, zodra dat stukje eruit is…. dan is er weer ‘leven’, groei en ontwikkeling.

Er komt kennelijk wel een prins (m/v) bij kijken die assistentie verleent bij dat verwijderen van die blokkade…

Tja…. en ondanks dat het buiten een graad of 8 is….. lijkt het op deze manier toch een Sneeuwwitte Kerst te zijn op deze manier.

P.S.
Na het schrijven van dit blogstukje opende ik een lege pagina op internet en zag daar de Google Doodle van vandaag en grinnikte om deze veelkleurige vogelwijsheid.....